Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου

Από μωρά η ΚΑΣ (ριμάιντερ ΚΑΣ=Κολλητή-αδερφή-συγκάτοικος) και εγώ θέλαμε να είχαμε ένα κατοικίδιο. Κατα καιρούς είχαμε διάφορα ψαράκια, κουνελάκια, χελώνες κιλερ (έφαε η μιά την άλλη!), εταίσαμε αδέσποτα γατάκια κτλ, αλλά ποτέ δεν είχαμε αυτό που πάντα θέλαμε-ένα σκυλάκι! Η μάμα ήταν πάντα ανένδοτη στο να φέρουμε σκύλο στο σπίτι. Είναι πολλές οι ευθύνες, μας έλεγε, και το σπίτι δεν θα έμενε ποτέ καθαρό. Έτσι και εμείς εγκαταλείψαμε την ιδέα ενός σκύλου.

Επεράσαν τα χρόνια, η ΚΑΣ μετανάστευσε στην Αμερική και μετά απο λίγα χρόνια την ακολούθησα και εγώ. Μιά καλή μέρα τον Σεπτέμβριο του 2008, λαμβάνουμε μιά φωτογραφία απο την μπέιμπι σις (που μένει ακόμα Κύπρο με τους γονείς), με το πιό όμορφο σκυλλάκι στον κόσμο! Ενα μικρόυτσικο χρυσό λαμπραντόρ, που έμοιαζε με πουλουκκούι!!Πιάννουμε αμέσως τηλέφωνο Κύπρο να μάθουμε ποιού είναι τούτο το σκυλλάκι. Τελικά μας ενημέρωσε η μπέιμπι σις πως το σκυλλάκι το κουκλί είναι δικό μας. Το έφερε σπίτι (σε συνεργασία με τον παπά) χωρίς να το ξέρει η μάμα!!

Πάει σπίτι η καημένη η μάμα και βλέπει το κατατάλλα συμπαθέστατο τετράποδο και παθαίνει αμοκ όταν της λεν ότι είναι δικό μας! Άκουσε την η γειτονιά όλη.
"Να φύγει ο σκύλος απο το σπίτι, να του βρούμε άλλο σπίτι, τούτο μας έλειπε τωρά, εν με κανεί που έχω να βουρώ εσάς, ο σκύλλος μας εμάρανε.....μπλαμπλα....."

Στην πολλή ώρα εκαταφέραν να την πείσουν πως το λαμπραντόρ αυτό είναι μίνι, δεν θα μεγαλώσει άλλο, θα μείνει για πάντα μικρό και χαριτωμένο, και να κρατήσουμε τον σκύλλο δοκιμαστικά.

Την επόμενη μέρα ενημερώθηκε η μάμα από κάποιους συνάδελφους οτι τα λαμπραντόρ γίνονται τεράστια και πως σε κανένα χρόνο ίσως φτάσει και τα 40-50 κιλά το σκυλλάκι μας. Ήρθε σπίτι ξανά αγανακτησμένη! Ξανα η μάμα να παρακαλά "Να φύγει ο σκύλος απο το σπίτι, να του βρούμε άλλο σπίτι, τούτο μας έλειπε τωρά, εν με κανεί που έχω να βουρώ εσάς, ο σκύλος μας εμάρανε.....μπλαμπλα.....". Ξανά εμείς παρακάλια να τον κρατήσουμε, και υποσχέσεις πως θα τον φροντίζουμε εμείς.

Για να την καλοπιάσουν της είπαν να διαλέξει αυτή το ονομα που θα του δώσουμε. Ετσι, του έδωσε ενα αρχαίο ελληνικό όνομα που της άρεσε.Κάπως έτσι την έπεισαν.

Από τότε επεράσαν σχεδόν 2 χρόνια, και ο Χρυσούλλης μας (ψευδώνυμο - εν επελλάναμε τελεια!) είναι πλέον μέρος της οικογένειας! Όλοι του έχουμε μια μικρή αδυναμία. Ακόμα και η μάμα! Όταν δει άλλο σκύλο στον δρόμο ή σε κάποιο σπίτι μας λέει πάντα πως ο Χρυσουλλης μας είναι καλύτερος. Και εκεί που όλοι κοροιδεύαμε τις οικογένειες που συνέχεια μιλούν για το σκύλο τους, ξαφνικά γίναμε μια που τούτες τις οικογένειες, και όπου κάτσουμε θα πούμε και καμιά ιστορία για το πώς ο Χρυσούλλης μας είναι ο πιό εξυπνος σκύλλος όλου του κόσμου.

Έχει 2 βδομάδες που η μάμα και η μπείμπι σις ήρταν να μας επισκεφτούν στην Αμερική. Το κορυφάιο ήταν πως εχτές άκουσα την μάμα στο τηλέφωνο να ρωτά τον παπά πως είναι ο Χρυσούλλης, και έπαθα ενα μικρό σοκ όταν άκουσα πως ο παπάς έψηνε ρίζι και κοτόπουλο βραστό για τον Χρυσούλλη γιατι ήταν λίγο άρρωστος!!

Ο Χρυσούλλης όταν ήταν ακόμα μωράκι..

                                              Ο Χρυσούλλης μας σήμερα!