Ο Ακτύπητος ξανακτυπά

Αν το εβρετε που επήα το Σαββατοκυρίακο που μας πέρασε!! Εν θα σας πω....θα σας αφήσω να μαντέψετε και να σπάσετε που την ζήλια....

Τούτο με υποδέχτηκε στην είσοδο.....Σορρυ απαγορεύετουν να σκεπαστούν μάλλον.

Αλλά μονο απον ρικουεστ....και χρεώνεται περ χαρτζί

Είχε και λουκουμάδες......καζαντί δεν ειδα δυστυχώς....
Τσεντούα ναίλον εν ετόλμησα να πάρω....ακουσα εν γίνεται!

Οποιος εβρει που επήα κερδίζει μια φίζα γλυκό καριδάκι και  ενα κουπούδι παλουζέ!



Πι.Ες. Σορρυ για τις κακής ποιότητας φωτογραφίες, ήμουν αντερ κκάβερ

Έτα και τα δικά μου 10

Τελευταία και καταυδρωμένη γράφω σας και τα δικά μου 10 που αγαπώ 


1)  Πρώτα πρώτα βάλω τις αδερφές μου. Αγαπώ τες οσο τίποτε άλλο! Αρέσκει μου να περνούμε χρόνο μαζί, να κάμνουμε αστεία και γενικός να ταράσσουμε το σπίτι. Αρέσκει μου να νιώθω οτι  θα τις έχω για πάντα στην ζωή μου. Αξίζει ολόκληρο μπλογκ ποστ τούτο το θέμα! Αγαπώ τζαι τους γονείς μου ενοείται αλλά στις αδερφές μου έχω μιαν αδυναμία

2) Αρέσκει μου τζαι την χημεία. Νιώθω οτι λύει πολλές που τις απορίες μου.

3) Αρέσκει μου πολλά να με πιάνει μανία με μια σειρά. Τούτη την εποχή βλέπω συνέχεια το law and order: Special Victims Unit. Αρέσκει μου ιδιαίτερα να έχει υποθέσεις με δικαστήρια, είναι το καλύτερο μου

4) Αρέσκει μου επίσης το καλό φαι. Εννα μου πείτε τωρά σε ποιόν εν αρέσκει! Αρέσκουν μου τα γκουρμέ γεύματα και ιδιαίτερα η μακαρονάδες! Επίσης έχω μια αδυναμία στα αλμυρά, οπόταν μπορεί κάποτε να δώκετε πάνω μου σε κανένα Ζορπά

5) Αρέσκει μου ο ύπνος τζαι το χουζούρεμα. Εν πιστέυκω οτι το να κοιμπάσε είναι χάσιμο χρόνου, αντιθέτως είναι μια απλή απόλαυση που όλοι μπορούμε να έχουμε.

6) Αγαπώ και το ιντερνετ, παρόλο που με τα κομπιούτερς δεν είμαι ιδιαίτερα καλή. Αρέσκει μου επίσης να μαθαίνω νέες πληροφορίες. Γι'αυτό και μου αρέσκουν τα μπλόγκς. Μαθαίνω κάθε μέρα και κατι καινούριο. Που τις έρευνες της Μάνας και τα νεα γκάτζετς που τον Ινβίκτους, ως τα θέματα του Ντιφάιανς (που οφείλω να ομολογήσω εν τα αγαπημένα μου)

7) Αγαπώ τα ταξίδια. Αρέσκουν μου πολλά τα αεροδρόμια, παρόλο που φοούμε πολλά τα αεροπλάνα. Βλέπεις κόσμο που παντού. Κάμνει με να νιώθω οτι κανένας εν ανήκει πούποτε, σε καμία χώρα. Ενιξερω γιατί αλλα τούτη η αίσθηση αρέσκει μου.

8) Αγαπώ πολλά τους γέρους. Αρέσκει μου να ακούω τις ιστορίες τους που τα παλιά και να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν ζούσα τότε.  Αρέσκει μου να ακούω τις εμπειρίες τους και να μαθαίνω. Όση ώρα και να με βάλεις να κάτσω με ηλικιωμένους εν με πειράζει καθόλου! Κάτι θα βρούμε να πούμε.

9) Αγαπώ και την παρέα μου της Αμερικής. Τις κουβέντες που λέω μαζί τους νομίζω εν μπορώ να τις πω με κανένα. Με τούτα τα άτομα νίωθω οτι μπορώ να πω τα πάντα χωρίς να με κρίνουν, μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να νιώθω άνετα

10) Το τελευταίο είναι και λίγο επιφανιακό, αλλα αγαπώ τα καταστήματα. Συγκεκριμένα αγαπώ τα άουτλετς τις Αμερικής. Δώσμου καταστήματα και πάρε μου την ψυχή! Αμα γοράζω κάτι καινούριο νιώθω μια ανανεώση, και η ανανέωση εν καλό πράμα, ιδικά για μένα που βαρκούμε εύκολα.

Και έτσι για να έχει ενα τουιστ η υποθεση σας γράφω και τα 10 πράματα που δεν αγαπώ. Προσκαλώ σας όλους να γράψετε και τα δικά σας!

1) την μουρμούρα
2) την γκρίνια - είναι ενα είδος μουρμούρας που μου σπάζει ιδιαίτερα τα νεύρα
3) τους ανθρύπους που παραπονιούνται συνεχεια για τα πάντα. Τούτο εν το αντέχω με τίποτε
4) Τους καυγάδες. Αποφέυγω τους αφάνταστα. Ούτε μπορώ να θυμηθώ αν εκαμα καυγά ποτε με κανένα. Θεωρώ οτι αν διαφωνώ με κάποιον είναι χάσιμο χρόνου να τσακωθώ μαζί του
5) το λεμόνι, και οτιδήποτε ξινό
6) τους ανθρώπους που είναι ξινοί και δεν τους αρέσκει τίποτε.
7) Τις δίαιτες. Ποττέ εν κάμνω. Μακριά που μας έτσι πράματα.
8) το κατινιό - είδος μικροπρεπούς κουτσομπολιού
9) την αγένεια -ακομα και αν δεν εκτιμάς τον άλλο, σεβάστου τον.
10) τους ανθρώπους που παραβιάζουν τους νόμους και το θεωρούν και σπουδαίο.

"φέτος θα σας κάμνω χημεία"

Με αφορμή την νέα σχολική χρονιά, την νέα μου δουλεία ως καθηγήτρια και το ποστ του Νυχτερινού ποδηλάτη, σήμερα θα γράψω τις λίγες μου εμπειρίες από την εκπαίδευση.

Πέρσι, τέτοιες μέρες, παράλληλα με την έρευνα στο πανεπιστήμιο εβάλαν με να διδάσκω και ένα μάθημα χημείας για πρωτοετής. Θυμούμε την τελευταία νύχτα πριν το μάθημα εν έκλεισα μάτι. Εσκέφτουμουν συνέχεια αν θα τα καταφέρω. Εσκέφτουμουν πως να σταθώ μπροστά τους και να τους συστηθώ χωρίς να λυποθυμήσω, τζαι εσκέφτουμουν λίγα χρόνια τους περνώ και αν θα με πάρουν στα σοβαρά.

Την πρώτη μέρα εμπήκα μεσα στην τάξη. Μια εικοσαριά βλέμματα ήταν καρφωμένα πάνω μου και εγώ επροσπαθούσα να συγκρατήσω την καρδία μου που να κτυπά 200 κτύπους το δευτερόλεπτο!
"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία"
 Επέρασε μιά ώρα μάθημα τζαι κανένας δεν άνοιξε το στόμα του να πει κουβέντα, εχτος που το όνομα τους.

Επήα σπίτι μες τον πανικό. "Φακκά μου να διδάσκω", είπα της ΚΑΣ "Εν κάμνω εγώ για έτσι πράματα!" Είπε μου να κάμω υπομονή και θα περάσει χωρις να το καταλάβω.

Οι πρώτες μέρες επεράσαν έτσι, 40 μάθκια να με βλέπουν και εγώ να μιλώ. Σιγά σιγά επερνούσα παραπάνο ώρα μαζί τους, έμαθα τα ονόματα τους, έμαθα τι θέλουν να κάμουν στην ζωή τους τζαι για τα όνειρα τους. Εμάθαν με και τζείνοι εμένα, και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να ανυπομονώ κάθε μέρα να τους δω, τζαι να βρίσκω νέους τρόπους να κάμνω την χημεία να τους είναι πιο ενδιαφέρον.

Που τούτη την χρονιά έμαθα πολλά. Μια ίστορία που δεν θα ξεχάσω. Που τις πρώτες μέρες είχα προσέξει μια κορούα ήσυχη πολλά. Εκάθετουν πάντα στην γωνια. Ήταν πολλά εργατική αλλά ήταν πάντα φοβισμένη. Το πρώτο διαγώνισμα εν το επέρασε και πιστευα και εγώ πως εν της αρέσκει η χημεία, ή μάλλον οτι δεν τραβά. Άρχισα και εγώ να κάθουμε παραπάνω ώρες μαζί της και εκατάλαβα πως είχε πολλές βασικές ελλείψεις, και σιγά σιγά αρχίσαμε να τις καλύπτουμε μια μια. Εν θα ξεχάσω το βλέμμα της όταν της έδωκα πίσω το δεύτερο διαγώνισμα. Τα μάθκια της αρχίσαν να γυαλίζουν οταν της είπα ότι έπιασε χωρίς υπερβολή τον πιο ψηλό βαθμό. Είπε μου ένα ψυθιριστό ευχαριστώ και ένιωσα ότι επετούσα.

Τελικά, τωρά που το σκέφτουμε, εν μου ήταν καθόλου δύσκολο να πάρω την αποφάση να παρατήσω την έρευνα στο εργαστήριο και να κάμω την διδασκαλία το νέο μου επάγγελμα. Νιώθω τυχερή που αμέσως εκάταφερα να μπω σε ένα σχολέιο που νοιάζεται, με συναδέλφους που έχουν πολλή πάθος και όρεξη για να διδάξουν.

Την τετάρτη εν η πρώτη μέρα που έρκουνται οι μαθητές μου.  Πάλε την Τρίτη την νύχτα εν θα κοιμηθώ, πάλε θα αγχωθώ οταν δω τα 40 μάθκια να με βλέπουν έντονα, πάλε θα απορώ αν θα τα καταφέρω να τους κερδίσω, τζαι να τους βοηθήσω να βρούν τον δρόμο τους. Πάλε αγχώνουμε τι εννα τους πώ στο πρώτο μάθημα.
Νομιίζω θα πω το περσινό.

"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία!"