Teaching stories

Που την μέρα που άρχισα την διδασκαλία ανακάλυψα πολλά πράματα. Ενα που τούτα τα σπουδαία που ανακάλυψα είναι πως οι μαθητές της 1ης και της 2ας λυκείου έχουν μεγάλη διαφορά.

Στην 1η λυκείου τα οι μαθητές εν ακόμα μωρά. Αρέσκει τους να λαλούν τσόφτες ανέκδοτα, να καμνουν ρουκετούες τζαι να τις πετάσσουν ποδα ποτζί, να κάμνουν διάφορους ήχους τζαι να φύρνουντε στο γέλιο και γενικώς ότι αλλο κατεβεί του νου τους. Οι έννοιες τους περιτρυγιρίζονται απο το ποιός έκαμε γενέθλια το Σάββατο, πότε εννα παν μολ τζαι ποιο εν το αγαπημένο τους έργο στο σινεμά.

Στην 2α λυκείου, οι μαθητές ανακαλύπτουν την τασσινόπιττα. Σε τούτη την περίπτωση η τασσινόπιττα εν το έξω, συγκεκριμένα το κλάμπ, το ποτό τζαι γενικός το ξενύχτι. Αρέσκει τους να σκέφτουνται τι εννα φορήσουν στο Νουόβο που εννα παν ( τον τζαιρο μου το Νουόβο ήταν το κριμ εξτριμ νομίζω) και να κουτσομπολεύκουν ο ένας τον άλλο. Αντί για ρουκετούες προτιμούν να στέλουν μυνήματα πας τα κινητά, τζαι με την πρώτη ευκαιρία να σύρνουν υπονοούμενα ερωτικόυ περιεχομένου. Ευτυχως ως την 3η λυκείου τζαι την 4η λυκέιου (είμαι σε ιδιωτικό) περνά τους.

Παρ'όλο που τα μωρα μου της 1ης λυκείου αγαπώ τα, εν ο χάρος μου αμα τους έχω μάθημα. Ωρες ώρες νιώθω όπως την μπεμπισιττερ τους, τζαι σπάζουν με ώσπου να κάτσουν και να ανοίξουν τα βιβλία τους.

Η συγκεκριμένη τάξη εχει πολλά αστερκα μέσα. Εχει 2-3 ταραξίες (κλασικ), 2-3 νερτς, 2-3 "ωραίες της τάξης", 2-3 προβληματικούς σε συμπεριγορά, 2-3 υπερκινητικούς και την αγαπημένη μου κατηγορία - 2 σπαστικά καλούς. Η τελευταία κατηγορία αποτελείτε απο μαθητές που είναι εκνευριστηκά καλοί.

Δις ις α τρου στορι

"Κυρίααααα, εν ωραία η εργασία μου;"
"Ναι, αγαπη μου εν πολλα καλή"
"Μα κυριιααααα σίουρα αρεσεν σου"
"Ναι, αγαπη μου πολλά"
"Κυριααααα σιουρα σιουρααααα;"
"Ναι!"
"Κυρια επήρεν μου πολλή ωρα να την κάμω"
"Μπραβο! εν πολλά καλη, συνέχισε έτσι"
"Κυρία εκαμα μονο 2 λαθη στο τεστ"
"Ναι ξερω το μπράβο!"
"Κυρίιια εν καλα μονο 2 λαθη;"
"Νε μπράβο" (νευρα σπασμενα)
"Κυριιιααααα εχαρικες που εκαμα μονο 2 λάθη;"
"Ναι πολλα!" (νευρα λυμένα)
"Κυρια εισαι περήφανη για μένα;"
" Ναι, πολλά μπράβο"
"Κυριαααα, εισαι πολλά καλη, αγαπωσε!"


Έτσι μου κάμνουν, σπάζουν με, νευριάζουν με, καμνουν πελλάρες, βαλλω φωνές, βαλλω τιμωρίες τζαι πιάνουν με τα νευρα. Αλλα καθε μέρα που σχολάνω τζαι βλέπουν με στη πορτα, χαιρετούν με όλοι με μια χαρα, και χαμόγελα και μια αγαπη και ξεχάνω τα ούλλα. Ως την επόμενη μερα τουλάχιστον.