Γκατεμιές

Έχει 2 μέρες που μου παν όλα στραβά! Είχα αρχίσει να νομίζω πως το σύμπαν συνομωτεί εναντίον μου ή απλούστατα κάποιος με μάθκιασε και έφτασα στο σημείο τα νεύρα μου να είναι κρόσια. ΟΥΦΦΟΥΥ.

Η γκατεμία μου άρχισε την Τετάρτη.  

Ήμουν Λάρνακα, επίσκεψη στον παππού. Άκουσα τα γνωστά επάσσινες/επάστηνες/εκόντινες/μα εν τρωείς/ πότε να σε χαρτώσουμε/ πότε εννα έρτεις Κύπρο μόνιμα και μετά με το ζόρι εταίσαν με κεράζια, γιατί "έτσι κκεραζούι στην Αμερική που εννα φάεις!" Τελείωνει η επίσκεψη και σηκώνομαι να φύγω. Πίανει με μια ζαλάδα, ενας πονοκέφαλος, μια σουβλία μες το στομάχι, ετσι πράμα εν εξαναέπαθα τόσο απότομα. Μέχρι να φτάσουμε Λευκωσία, εν εμπορούσα να ταράξω. Ήρτα σπίτι μου, εκαμα τους εμετούς μου (κεράζια included), και ξάπλωσα που τις 7 ως το άλλο πρωί. 

Το άλλο πρωι ξύπνησα περτίτζη! Σάννα τζαι τίποτε εν είχα! Γιεςςςς λαλω, σήμερα είμαι καλά και αθκιασερή άρα ας κουρτίσω την μπειμπι σιστερ (οχι σιττερ) να πάμε θάλασσα. Ξεκινούμε λοιπόν για Πρωταρά. Πας το χαι γουει, ξαφνικά πιάνουν τα νερά. Κυριε Ελεισον πκιον! Γίνεται να είναι σχεδόν Ιούνιος και να βρέχει;;;;Οι πε μου γίνεται;;; Τελοσπάντων είμασταν με την ελπίδα ότι θα έσαζε ο καιρός. Πόυ ετσι τύχη όμως. Μόλις επατήσαμε πόδι στην παραλία, επιάσαν κατι νερα, τζαι εν εννοώ που τζίνες τις σταγονούες που πίανουν συνήθως στην Κύπρο, αλλα που τις άλλες τις σταγόνες που σε μαστιγόνουν, σαν κινέζικα μαρτύρια που λαλέι και η μπέιμπι σισ. Μέχρι να φτάσουμε στο αυτοκίνητο είμασταν καταβρεγμένες. Είπαμε μια και εκόψαμε τόσο δρόμο ας πάμε να φάμε κάπου. Μόλις εκάτσαμε στο ρεστοράν, η βροχή εσταμάτησε, εφκήκε και ήλιος. Εφάμε γρήγορα, για να ξανακάμουμε μια δοκιμή για παραλία. Ξαναφτάνουμε παραλία, ξαναπιάνουμε κρεβατάκια, ξανααπλώνουμε τις πετσέτες μας. Σηκώνομαι εγώ να παω να δω αν η θάλασσα είναι παγάκι. Βάλω τα ποδαράκια στο νερό, σκύβω να βάλω και χεράκι στο νερό και ακούω ενα κραααααακ. Ναι αγαπημένοι μου αναγνώστες, το κρααααακ που ακούστηκε ήταν το πάνω μέρος του τέος μαγιού μου. Για 2 λεπτά έζησα στιγμες Janet Jackson ; (χωρίς το αστεράκι όμως), μέχρι να τρέξω πίσω στο κρεβατάκι να βάλω ρούχα. Ενιξέρω αν το γεγονός οτι κανένας εν εσυγκινήθηκε που τους τριγύρο είναι καλό ή κακό. Επίασαν με και τα υπαρξιακά μου! Εννεν καλο το βυζί μου;; ενίκησε η βαρύτητα; εν too late να αρχίσω γυμναστήριο;;  Anyway, εμαζέψαμε τα πράματα μας και εφύαμε με το κεφάλι ψηλά και το στήθος στον πάτο.
Άσε που έκατσα να κάμω Φανουρόπιττα ( περκι βρω δουλεία στην Κύπρο) και ως και τζίνι ήταν χάλια, σε σημείο που εν ετρώετουν!
Έλεος πκιον! Ιναφ ις ιναφ!