"φέτος θα σας κάμνω χημεία"

Με αφορμή την νέα σχολική χρονιά, την νέα μου δουλεία ως καθηγήτρια και το ποστ του Νυχτερινού ποδηλάτη, σήμερα θα γράψω τις λίγες μου εμπειρίες από την εκπαίδευση.

Πέρσι, τέτοιες μέρες, παράλληλα με την έρευνα στο πανεπιστήμιο εβάλαν με να διδάσκω και ένα μάθημα χημείας για πρωτοετής. Θυμούμε την τελευταία νύχτα πριν το μάθημα εν έκλεισα μάτι. Εσκέφτουμουν συνέχεια αν θα τα καταφέρω. Εσκέφτουμουν πως να σταθώ μπροστά τους και να τους συστηθώ χωρίς να λυποθυμήσω, τζαι εσκέφτουμουν λίγα χρόνια τους περνώ και αν θα με πάρουν στα σοβαρά.

Την πρώτη μέρα εμπήκα μεσα στην τάξη. Μια εικοσαριά βλέμματα ήταν καρφωμένα πάνω μου και εγώ επροσπαθούσα να συγκρατήσω την καρδία μου που να κτυπά 200 κτύπους το δευτερόλεπτο!
"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία"
 Επέρασε μιά ώρα μάθημα τζαι κανένας δεν άνοιξε το στόμα του να πει κουβέντα, εχτος που το όνομα τους.

Επήα σπίτι μες τον πανικό. "Φακκά μου να διδάσκω", είπα της ΚΑΣ "Εν κάμνω εγώ για έτσι πράματα!" Είπε μου να κάμω υπομονή και θα περάσει χωρις να το καταλάβω.

Οι πρώτες μέρες επεράσαν έτσι, 40 μάθκια να με βλέπουν και εγώ να μιλώ. Σιγά σιγά επερνούσα παραπάνο ώρα μαζί τους, έμαθα τα ονόματα τους, έμαθα τι θέλουν να κάμουν στην ζωή τους τζαι για τα όνειρα τους. Εμάθαν με και τζείνοι εμένα, και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να ανυπομονώ κάθε μέρα να τους δω, τζαι να βρίσκω νέους τρόπους να κάμνω την χημεία να τους είναι πιο ενδιαφέρον.

Που τούτη την χρονιά έμαθα πολλά. Μια ίστορία που δεν θα ξεχάσω. Που τις πρώτες μέρες είχα προσέξει μια κορούα ήσυχη πολλά. Εκάθετουν πάντα στην γωνια. Ήταν πολλά εργατική αλλά ήταν πάντα φοβισμένη. Το πρώτο διαγώνισμα εν το επέρασε και πιστευα και εγώ πως εν της αρέσκει η χημεία, ή μάλλον οτι δεν τραβά. Άρχισα και εγώ να κάθουμε παραπάνω ώρες μαζί της και εκατάλαβα πως είχε πολλές βασικές ελλείψεις, και σιγά σιγά αρχίσαμε να τις καλύπτουμε μια μια. Εν θα ξεχάσω το βλέμμα της όταν της έδωκα πίσω το δεύτερο διαγώνισμα. Τα μάθκια της αρχίσαν να γυαλίζουν οταν της είπα ότι έπιασε χωρίς υπερβολή τον πιο ψηλό βαθμό. Είπε μου ένα ψυθιριστό ευχαριστώ και ένιωσα ότι επετούσα.

Τελικά, τωρά που το σκέφτουμε, εν μου ήταν καθόλου δύσκολο να πάρω την αποφάση να παρατήσω την έρευνα στο εργαστήριο και να κάμω την διδασκαλία το νέο μου επάγγελμα. Νιώθω τυχερή που αμέσως εκάταφερα να μπω σε ένα σχολέιο που νοιάζεται, με συναδέλφους που έχουν πολλή πάθος και όρεξη για να διδάξουν.

Την τετάρτη εν η πρώτη μέρα που έρκουνται οι μαθητές μου.  Πάλε την Τρίτη την νύχτα εν θα κοιμηθώ, πάλε θα αγχωθώ οταν δω τα 40 μάθκια να με βλέπουν έντονα, πάλε θα απορώ αν θα τα καταφέρω να τους κερδίσω, τζαι να τους βοηθήσω να βρούν τον δρόμο τους. Πάλε αγχώνουμε τι εννα τους πώ στο πρώτο μάθημα.
Νομιίζω θα πω το περσινό.

"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία!"