Friday, September 3, 2010

"φέτος θα σας κάμνω χημεία"

Με αφορμή την νέα σχολική χρονιά, την νέα μου δουλεία ως καθηγήτρια και το ποστ του Νυχτερινού ποδηλάτη, σήμερα θα γράψω τις λίγες μου εμπειρίες από την εκπαίδευση.

Πέρσι, τέτοιες μέρες, παράλληλα με την έρευνα στο πανεπιστήμιο εβάλαν με να διδάσκω και ένα μάθημα χημείας για πρωτοετής. Θυμούμε την τελευταία νύχτα πριν το μάθημα εν έκλεισα μάτι. Εσκέφτουμουν συνέχεια αν θα τα καταφέρω. Εσκέφτουμουν πως να σταθώ μπροστά τους και να τους συστηθώ χωρίς να λυποθυμήσω, τζαι εσκέφτουμουν λίγα χρόνια τους περνώ και αν θα με πάρουν στα σοβαρά.

Την πρώτη μέρα εμπήκα μεσα στην τάξη. Μια εικοσαριά βλέμματα ήταν καρφωμένα πάνω μου και εγώ επροσπαθούσα να συγκρατήσω την καρδία μου που να κτυπά 200 κτύπους το δευτερόλεπτο!
"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία"
 Επέρασε μιά ώρα μάθημα τζαι κανένας δεν άνοιξε το στόμα του να πει κουβέντα, εχτος που το όνομα τους.

Επήα σπίτι μες τον πανικό. "Φακκά μου να διδάσκω", είπα της ΚΑΣ "Εν κάμνω εγώ για έτσι πράματα!" Είπε μου να κάμω υπομονή και θα περάσει χωρις να το καταλάβω.

Οι πρώτες μέρες επεράσαν έτσι, 40 μάθκια να με βλέπουν και εγώ να μιλώ. Σιγά σιγά επερνούσα παραπάνο ώρα μαζί τους, έμαθα τα ονόματα τους, έμαθα τι θέλουν να κάμουν στην ζωή τους τζαι για τα όνειρα τους. Εμάθαν με και τζείνοι εμένα, και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να ανυπομονώ κάθε μέρα να τους δω, τζαι να βρίσκω νέους τρόπους να κάμνω την χημεία να τους είναι πιο ενδιαφέρον.

Που τούτη την χρονιά έμαθα πολλά. Μια ίστορία που δεν θα ξεχάσω. Που τις πρώτες μέρες είχα προσέξει μια κορούα ήσυχη πολλά. Εκάθετουν πάντα στην γωνια. Ήταν πολλά εργατική αλλά ήταν πάντα φοβισμένη. Το πρώτο διαγώνισμα εν το επέρασε και πιστευα και εγώ πως εν της αρέσκει η χημεία, ή μάλλον οτι δεν τραβά. Άρχισα και εγώ να κάθουμε παραπάνω ώρες μαζί της και εκατάλαβα πως είχε πολλές βασικές ελλείψεις, και σιγά σιγά αρχίσαμε να τις καλύπτουμε μια μια. Εν θα ξεχάσω το βλέμμα της όταν της έδωκα πίσω το δεύτερο διαγώνισμα. Τα μάθκια της αρχίσαν να γυαλίζουν οταν της είπα ότι έπιασε χωρίς υπερβολή τον πιο ψηλό βαθμό. Είπε μου ένα ψυθιριστό ευχαριστώ και ένιωσα ότι επετούσα.

Τελικά, τωρά που το σκέφτουμε, εν μου ήταν καθόλου δύσκολο να πάρω την αποφάση να παρατήσω την έρευνα στο εργαστήριο και να κάμω την διδασκαλία το νέο μου επάγγελμα. Νιώθω τυχερή που αμέσως εκάταφερα να μπω σε ένα σχολέιο που νοιάζεται, με συναδέλφους που έχουν πολλή πάθος και όρεξη για να διδάξουν.

Την τετάρτη εν η πρώτη μέρα που έρκουνται οι μαθητές μου.  Πάλε την Τρίτη την νύχτα εν θα κοιμηθώ, πάλε θα αγχωθώ οταν δω τα 40 μάθκια να με βλέπουν έντονα, πάλε θα απορώ αν θα τα καταφέρω να τους κερδίσω, τζαι να τους βοηθήσω να βρούν τον δρόμο τους. Πάλε αγχώνουμε τι εννα τους πώ στο πρώτο μάθημα.
Νομιίζω θα πω το περσινό.

"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία!"

11 comments:

Defiance said...

Είσαι τυχερή. Πρέπει να εν άψογη δουλειά να διδάσκεις. Τιμή. Καλή νέα αρχή και καλή επιτυχία.

Anonymous said...

Δεν είμαι στην εκπαίδευση αλλά θεωρώ πολλά λογικό να υπάρχει κάθε φορά το άγχος της "πρώτης μέρας". Με τα χρόνια υποθέτω ότι το συνηθίζεις αλλά still, πάντα την "πρώτη μέρα" νιώθεις τζίντο κάτι. Μια χαρά τα επίες την πρώτη φορά, μια χαρά θα τα πάεις τζαι τες επόμενες φορές. Worry not!

Ουφ! said...

καλή αρχή :-)

Anonymous said...

Esigkinises mas pale Xippasmeni mas. Tixeroi oi mathites sou!

Πρασινάδα said...

Eimai sigouri oti oi mathites sou gia alli mia fora tha se agapisoun kai tha len ta kalitera! Einai to epaggelma pou sou tairiazei san anthropo kai eimai sigouri oti mesa apo auto tha kerdiseis kai esi polla. min xexnas oti" γηράσκω αεί διδασκόμενος".
KAS

Astatus said...

kali arxi!! na er8ei kai emas i seira mas!!! na mpw mesa stin ta3i k na tous pw.. " eimai i astati poly kai fetos 8a sas kanw istoria" :) kai makari na ta paw oso kala oso esy!

EaglEye said...

na pw ki egw oti en o pemptos xronos pou tha doulepsw kai kathe arxi en diskoli...exw polli agxos..kserw omws oti siga siga kerdizeis tous mathites...kai kiriws mou eleipse pou ta prwtakia to makry kai argosyrto omadiko..kyria aetomaaaataaaa....kai nai paradexoumai oti mou eleipse kai i frasi...kiria ginetai na paw na kamw kaka????(piaine to gio mou kai men mou peis ti en na kameis..pishia i kaka..enen anagki na kamnw eikones...)!!!
ate back to school kai kali arxi se olous tous emplekomenous!!!

Xippasmeni said...

@ Defiance
Εν ωραίο επαγγελμα νομίζω, πολλές φορές μπορεί και να σε βοηθήσει να κάμεις διαφορά στη ζωή κάποιου. Γιάυτο νιώθω τυχερή

@Invictus
Νομίζω εν τζίνο το άγχος το καλό που με πιάννει, το άγχος που με κάμνει πιο παραγωγική. Έννα προσπαθήσω να τα καταφέρω! Ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης!

@ουφ!
Ευχαριστώ! και καλό φθινόπωρο σε σένα!

@Ανώνυμε,
Μα όλο συγκινώ σε τελευταίως!!

@Πρασινάδα
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μάθω και εγώ πολλά!Ανυπομονώ να σου πω την αλήθεια! Ευχαριστώ και εσένα για την ψήφο εμπιστοσύνης!

@Άστατη,

Μια χαρά θα τα πάεις και εσύ είμαι σίγουρη. Πέρκι έρτι σύντομα η σειρά σου, γιατί εν κρίμα να έχεις πάθος να διδάξεις και να μεν μπορείς..τούτο εν θέμα που θέλει ποστ δικό του όμως!

@ Αετομάτα,

Ευτυχώς εμένα τα "μωρά" μου εν λύκειο αρα εν θα ζητούν έτσι πράματα!! Ατε καλή χρονια και σε σένα και καλές επιτυχίες την πρώτη σου μέρα!!!

astronaftis said...

Όντως προσφέρει πολλές καλές στιγμές το επάγγελμα άμα το αγαπάς. Οι πρώτοι μου μαθητές ήταν εκταίοι Λεμεσιανοί και με βρίσκουν στο facebook τώρα που σπουδάζουν. Είναι μεγάλο διάστημα γι αυτούς 9-10 χρόνια ενώ για μένα σαν να ήταν χθες. Είσαι πολύ καλή και είναι τυχεροί οι μαθητές σου!

Xippasmeni said...

Νυχτερινέ Ποδηλ.ατη, καλη σχολική χρονιά και σε σένα! Φαντάζουμε εν ωραία αίσθηση να βλέπεις τους μαθητές σου να μεγαλώνουν! Καλή αρχή και φέτος!

Mana said...

έλα μια χαρά θα τα πας. άμαν αγαπάς αυτό που κάνεις, όλα θα πάνε καλά. λογικό είναι να έχεις άγχος.