Shopping therapy

Εχτές εσχόλασα νωρίς γιατί λείπει η μαστόρισσα/μίνι Χίτλερ και ως γνωστών αμα λέιπει ο γάτος, το ποντίκι, δηλαδή εγω σε τούτη την περίπτωση, θα χορέψω!
Τι να κάμω αραγε σου που η ώρα 4:30 το απόγευμα; Τι άλλο βέβαια που να πιάσω το λεωφορειούδι και να πάω λίγο κάτω στα καταστήματα για ενα μικρό shopping therapy. Ήταν και καλός ο καιρός άρα πόμπα!
Τούτη η ώρα είναι η χειρότερη όμως για να πιάσεις λεωφορείο με προορισμό το ντάουν τάουν. Το λεωφορείο έτσι ώρα εν πίττα, με ό,τι είδους πλάσμα μπορείς να φανταστείς. (τούτο το θέμα όμως αξίζει να το αναλύσω σε άλλο ποστ).
Καταφτάνω λοιπόν στα καταστήματα. Στα καταστήματα μπορείς να βρεις διαφόρων ειδών πωλήτριες:

1) Η πωλήτρια-τσιβίτζι - συνήθως την βρίσκεις σε μικρές μπουτίκ (ειδικά στην Κύπρο). Είναι συνήθως μόνη της στο κατάστημα και σκοπός της είναι να μην φύγει κανένας πελάτης με άδεια χέρια. Μπαίνοντας στην μπουτίκ/κατάστημα, η πωλήτρια-τζιβίτζι θα είναι παντού μαζί σας, σαν σκιά, θα σας κάμνει τα προιόντα της φοινιτζιά, και τα νέυρα σας κουρέλι. Της αρέσει να παίζει το χαρτί τύψεις και θα σας πει πόσο έχει πέσει η πελατεία με την κρίση. Είναι συνήθως μεγάλη σε ηλικία και φορεί γυαλιά με σχοινάκι που κρέμονται γύρω από τον λαιμό της. Μερικές φορές έχει και μέτρο να κρέμμεται στον λαιμό (ιδικά αν είναι κατάστημα εσωρούχων) γιατί η καλή πωλήτρια είναι πάντα σε ετοιμότητα για τον πελάτη.

2) Η ποθκιάντραπη-πωλήτρια- συνήθως την βρίσκεις στα δοκιμαστήρια. Θέλει να σε δει να φορείς όλα τα ρούχα που θα δοκιμάσεις. Μερικές φορές νομίζω πως στόχος της κατα βάθος είναι να σε δει γυμνή. Ανοίγει την κουρτίνα στα δοκιμαστήρια χωρίς προειδοποίηση για να δει "αν μπορεί να σε βοηθήσει". Σε εξτριμ περιπτώσεις, προσπαθεί να σου "σάσει" το ρούχο πανω σου, να σου το κουμπώσει κτλ, ειδικά αν είναι εσώρουχο. Εσύ σφύγγεσαι να μεν την πατσαρκάσεις και να της πεις "you can't touch that!!!" Κάμνεις υπομονή και λαλείς εν θα ξαναπάεις σε τζίνο το κατάστημα.

3) Η τζι-που-πρίχτισσα-πωλήτρια- Μπορεί να είναι και πωλήτρια-τζιβίτζι. Σε ακολουθεί παντού και για όλα θα έχει να σου πει μια ιστορία προσωπική. Αν δοκιμάζεις παπούτσια θα σου πει "Μάνα μου, τουτα τα παπούτσια έπιασε τα και η Βασούλλα μου προχτές για τον γάμο της πρώτης της ανιψιάς. Ήταν κολλητές που μωρά η Βασούλλα μου με την Μαρία. Τουτο το παπουτσούδι πάντως εβόλεψε την όλη νύχτα που εχορέυκαν πας τες πίστες. Ούτε την εκόψαν ούτε τίποτε!Εσύ, μανα μου γιατί το θέλεις το παπόυτσι;". Σε καμία περίπτωση δεν θα πεις της τζι-που-πριχτισσας πωλήτριας ότι σπουδάζεις Αμερική. Αν κάμεις το λάθος και πεις της, θα θυμηθεί να σου πει για τον γιο του αρφότεχνου του γείτονα της που σπουδάζει Αριζόνα και να σου δώσει τον αριθμό του να βρεθέιτε.  Σε έτσι περίπτωση, δεν προσπαθούμε να της εξηγήσουμε οτι η Αριζόνα είναι πολλά μακριά που τζαμέ που είμαστε εμείς. Πιάνουμε το τηλέφωνο του συγγενή της και παρακαλούμε να είναι η τελευταία ιστορία που θα μας πει.

4) Η βαριεστημένη-πωλήτρια- Βαρκέται την ζωή της και την ψυσσή της. Στέκεται σε μια γωνία και παρακαλά να μεν μπεί πελάτης. Αν μπει πελάτης θα τον χαιρετήσει ψυχρά και που μέσα της θα σκέφτεται "περκι εν μέινει πολλή ώρα". Βαρκέται πολλά να σου βρίσκει ρουχα στο μέγεθος σου και σε κοιτάζει με ύφος "τέλειωνε φεύφκε που δαμέ". Εσύ είσαι στα πρόθυρα να νοσταλγίζεις την πωλήτρια τζιβίτζι αλλα you know better than that.

Αυτές τις 4 κατηγορίες μπορούσα να σκεφτώ προς το παρών. Έρκεται σας εσάς καμιά άλλη;
Υπάρχουν βέβαια και πολλές καλές πωλήτριες, που σε εξυπηρετούν με χαρά και ευγένεια τζαι αμα δόκεις πάνω τους είναι η χαρά του shopper.

Αν

Σήμερα καθώς επερπατούσα να πάω δουλεία μέσα σε τρομερή βροχή, εκόλλησε μου τούτο το τραγούδι και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Έτσι όπως ήταν και μουντός ο καιρός, έβαλε με σε σκέψεις για τα δικά μου "αν". Αν δεν έφευγα ποτέ που Κυπρο; Αν δεν έρκουμουν ποτέ Αμερική; Αν δεν έμενα τα τελευταία 5 χρόνια; Αν δεν έπιανα τζίνο το μάθημα; Αν δεν τον εγνώριζα ποττέ; Αν πήγαινα Αγγλια πέρσι για τζίνο το μαστερ; Αν τωρά δεν πήγαινα πίσω Κύπρο; Αν δεν έβρισκα δουλεία; Αν μετανιώσω; Αν έκαμα λάθος; Αν, αν, αν....αλλά έχεις δίκαιο Ελεονώρα μου, αν δεν ήταν τούτα ούλλα, η ζωή μου δεν θα ήταν δική μου. Που την στιγμή που στη ζωή μας υπάρχουν επιλογές τότε γεννιέται και το αν. Το σημαντικότερο είναι να μην μετανιώνουμε για κανένα που τουτα.

Μετά εδωκα μέσα σε μια λάντα νερό και επανήλθα στην πραγματικότητα, τζαι εθυμήθηκα και την γιαγιά μου που πάντα μου έλεγε "το αν εφυτέψαν το, μα δεν εβλάστησε". Τελικά, κάτι ήξερε.

The birth of Xippasmeni

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010   9: 30 το πρωί

Μ = μάμα   Ξ = εγώ

Μ  :  Καλημέρα ξιππασμενούα μου! Εξύπνησα σε ;

Ξ   :  Οι  εξύπνησα πριν λίγη ώρα.

Μ  :  Κρίμας!

Ξ   :  Γιατί ήθελες να με ξυπνήσεις δηλαδή;

Μ  :  Ναι! Ήθελα να σου ευχηθώ πρώτη πρώτη.

Ξ   :  Μεν ανησυχείς, είσαι η πρώτη που με πιάνει

Μ  :  Να ζήσεις μωρο μου! Ο,τι επιθυμείς!

Ξ   :  Θένκιου μάμα! Και εσείς ο,τι επιθυμείτε!

Μ  :  Τζαι του χρόνου να τα γιορτάσουμε σπίτι μας.

Ξ   :  Μάνα μου μάμα μου και πριν τόσα χρόνια ήταν η μέρα που γνωριστήκαμε! Μάμα θυμάσαι την μέρα που με γέννησες;

Μ  : όι πολλά !!!     (νομίζω εννοούσε - Ναι, ήταν απο τις καλύτερες μέρες της ζωής μου)

Ξ   :  Ήταν καλός ο καιρός τζείνη την μέρα;     

Μ  :  Εν θυμούμαι καλά αλλά μάλλον επειδή ήταν Ιούνιος      (Εν εσσει σημασία γιατι ήταν από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου)

Ξ   :  Αχά, ποιός ήταν μέσα μαζί σου όταν εγέννας ;

Μ  :  Εν θυμούμαι

Ξ   :  Τί είπε ο γιατρός μόλις με είδε ;

Μ  :  Εν θυμούμαι     (οτι είσαι το πιο όμορφο μωρό που είδε ποτέ!)

Ξ   :  Τί ένιωσες μόλις με είδες ;

Μ  :  Εν θυμούμαι             (ότι είμαι τόσο τυχερή που εγέννησα ενα τόσο όμορφο μωρό)

Ξ   :  Είχα πολλά μαλλιά ;

Μ  :  Εν θυμούμαι, αλλά νομίζω όι.

Ξ   :  Ήμουν όμορφο μωρό ;

Μ  :  Εεεεεεεε........

Ξ   : Τί εννοείς ; ; ;

Μ  :  Εεεεεεεε........ΕΝ ΘΥΜΟΥΜΑΙ ΑΦΟΥ!

Ξ   : Μάμα σίγουρα εγέννησες με ; ; ; ;

Μ  : Ναι!!

Ξ   : Που το ξέρεις μπρορεί να μεν θυμάσαι καλά!!!!

Μ  : Έτσι πόνο δεν τον ξεχάνω!!

τα νέα μου

ούφφφφφ... απο την μέρα που επέστρεψα πίσω στην στην πόλη των ανέμων ( δυστυχώς εδώ δεν εννοώ το νησί των ανέμων) εν έχω έμπνευση να γράψω ποστ. Έπαθα writer's block, to be specific blogger's block!! Τι να κάμω?? Αφου δεν με εμπνέει το περιβάλλον. Μπορεί να είναι επειδή επέστρεψα πίσω στην δουλεία?? επειδή είδα ανεπιθύμητους συνεργάτες και εταράξαν τα νεύρα μου?

Τέλοσπάντων, μιας και δεν έχω έμπνευση θα σας γράψω απλά τα νέα μου.
Πήγα Κύπρο για μινι διακοπές και χαλάρωση όπως θα έχετε καταλάβει και μόνο που δεν χαλάρωσα. Ξαφνικά επιάσαν με ιντερβιου για δουλεία, ξαφνικά πήγα στο ιντερβιου, ξαφνικά έκατσα σε αναμμένα κάρβουνα 4-5 μέρες, ώσπου ξαφνικά έπιασα την δουλειά!! Ναι αγαπημένοι μου αναγνώστες, έπιασα δουλεία στην Κύπρο, και μάλιστα καλή δουλειά, που θα μου επιτρέπει να διδάσκω αυτό που σπούδασα, με την ελπίδα οτι μια μέρα θα θέλουν κι άλλοι νέοι να γίνουν επιστήμονες. Και γι'αυτό είμαι πολύ ενθουσιασμένη!!

Αυτό βεβαια σημάινει πως μετακομίζω Κύπρο, ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, μετα από τόσα χρόνια ανεξαρτησίας και φοιτητικής ζωής! Αφήνω πίσω μου την Αμερική, το κρύο, τα χίονια, τους ανέμους (δεν λένε τυχαία την πόλη μας Πόλη των Ανέμων), τους φίλους μου, την αδερφή μου...και πάω να ξεκινήσω κάτι καινούριο. Είμαι ενθουσιασμένη και φοβισμένη ταυτόχρονα. Ελπίζω να μου βγει σε καλό!