1) Επειδή είναι ευκαιρία να μαζευτεί όλη η οικογένεια μαζί, να φάμε να πιούμε τα κρασιά μας και τις ζιβανίες μας μέχρι να μεθύσουν τόσο πολύ ορισμένοι συγγενείς που με τα δυσκολίας μετα σηκώνονται να παν σπίτι.
2) Επειδή τα γκλίτερ και τα γυαλιστερά τα Χριστούγεννα δεν θεωρούνται κιτς.
3) Επειδή εν ΟΚ να έχεις ενα τεράστιο δεντρο με πολύχρωμα μπαλάκια να κρέμουνται που πανω του μεσα στο σαλόνι σου χωρίς να σε περνούν για κακόγουστο.
4) Επειδή είναι επίσης ΟΚ να έχεις ένα σχεδόν λάιφ σάιζ χιονάνθρωπο στο σαλόνι και να μην θεωρήσαι κρίπι
5) Επειδή όλος ο κόσμος είναι γενικότερα χαρούμενος.
6) Επειδή είμαι τόσο χρονων γυναίκα και πάλε περιμένω τον Αγιο Βασίλη να έρτει που την καμινάδα. (ενεν η μαμα μου ο Αγιος Βασίλης οκ???)
7) Επειδή πιάνουμε άδεις που την δουλειά, που σημάινει οτι δεν είναι ανάγκη να ξυπνώ που τις 6 παρά.
8) Επειδή πιάννει με μια γλυκιά νοσταλγία για τα χρόνια που περνούν, και κάμνει με να βλέπω με άλλο μάτι την ζωή μου.
9) Επειδή τα καταστήματα είναι πάντα ανοιχτά.
10) Επειδή φέτος θα έρτει και η αδερφή μου η μεγάλη ( αλσο νοουν ας Πρασινάδα) πολλές μέρες Κυπρο και θα περάσουμε απίθανες γιορτες!!
Είναι νωρίς ακόμα αλλά Καλές Γιορτές σε όλους!!! Νομίζω οι 10 μέρες πριν τα Χριστούγεννα είναι και η πιο απολαυστηκές!!
Πριν περίπου 3 βδομάδες εδέχτηκα πρόταση γάμου! Πρωτού προλάβεις να χαρείς και ραφτείς για τον γάμο της χρονιάς αγαπητέ αναγνώστη να σε ενημερώσω πως η πρόταση προήλθε απο ένα 5χρονο αγόρι!
Ο εν λόγο κύριος είναι ο γιός οικογενειακών μας φίλων. Από την πρώτη μέρα που με είδε μου ανακοίνωσε με χαρά πως μιά μέρα θα με παντρευτεί γιατί με βρίσκει όμορφη! Μεχρι που πριν 3 βδομάδες μου έφερε δώρο ένα δακτυλίδι για να είμαι η γυναίκα του!
Εχτές ξαναβρεθήκαμε οικογενειακά και ακολούθησε η εξής συζήτηση
Ξ = Ξιππασμένη Α = 5χρονο αγόρι
Α "Μα πού εν το δακτυλίδι σου, γιατι εν το φορεις???"
Ξ "Άφησα το σπίτι για να μήν το χάσω"
Α "Οι θέλω να το φορείς για να ξέρουν ότι είσαι παντρεμένη μαζί μου!"
Ξ "οκ την άλλη φορά θα το φορήσω"
Α "Θέλω να ξέρεις κατι όμως....."
Ξ "Πε μου"
Α " Η δασκάλα μου στο σχολείο εν πολλά καλή και επαντρέυτηκα την και τζίνη!"
σσσλλλααααγγγκκκκκ
Ηθικό δίδαγμα, τελικά οι άντρες ήτε 5, 25 ή 35 χρονών είναι σκεφτουνται το ιδιο!! Υπάρχουν βέβαια και οι εξεραίσεις.
Τελευταία και καταυδρωμένη γράφω σας και τα δικά μου 10 που αγαπώ
1) Πρώτα πρώτα βάλω τις αδερφές μου. Αγαπώ τες οσο τίποτε άλλο! Αρέσκει μου να περνούμε χρόνο μαζί, να κάμνουμε αστεία και γενικός να ταράσσουμε το σπίτι. Αρέσκει μου να νιώθω οτι θα τις έχω για πάντα στην ζωή μου. Αξίζει ολόκληρο μπλογκ ποστ τούτο το θέμα! Αγαπώ τζαι τους γονείς μου ενοείται αλλά στις αδερφές μου έχω μιαν αδυναμία
2) Αρέσκει μου τζαι την χημεία. Νιώθω οτι λύει πολλές που τις απορίες μου.
3) Αρέσκει μου πολλά να με πιάνει μανία με μια σειρά. Τούτη την εποχή βλέπω συνέχεια το law and order: Special Victims Unit. Αρέσκει μου ιδιαίτερα να έχει υποθέσεις με δικαστήρια, είναι το καλύτερο μου
4) Αρέσκει μου επίσης το καλό φαι. Εννα μου πείτε τωρά σε ποιόν εν αρέσκει! Αρέσκουν μου τα γκουρμέ γεύματα και ιδιαίτερα η μακαρονάδες! Επίσης έχω μια αδυναμία στα αλμυρά, οπόταν μπορεί κάποτε να δώκετε πάνω μου σε κανένα Ζορπά
5) Αρέσκει μου ο ύπνος τζαι το χουζούρεμα. Εν πιστέυκω οτι το να κοιμπάσε είναι χάσιμο χρόνου, αντιθέτως είναι μια απλή απόλαυση που όλοι μπορούμε να έχουμε.
6) Αγαπώ και το ιντερνετ, παρόλο που με τα κομπιούτερς δεν είμαι ιδιαίτερα καλή. Αρέσκει μου επίσης να μαθαίνω νέες πληροφορίες. Γι'αυτό και μου αρέσκουν τα μπλόγκς. Μαθαίνω κάθε μέρα και κατι καινούριο. Που τις έρευνες της Μάνας και τα νεα γκάτζετς που τον Ινβίκτους, ως τα θέματα του Ντιφάιανς (που οφείλω να ομολογήσω εν τα αγαπημένα μου)
7) Αγαπώ τα ταξίδια. Αρέσκουν μου πολλά τα αεροδρόμια, παρόλο που φοούμε πολλά τα αεροπλάνα. Βλέπεις κόσμο που παντού. Κάμνει με να νιώθω οτι κανένας εν ανήκει πούποτε, σε καμία χώρα. Ενιξερω γιατί αλλα τούτη η αίσθηση αρέσκει μου.
8) Αγαπώ πολλά τους γέρους. Αρέσκει μου να ακούω τις ιστορίες τους που τα παλιά και να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν ζούσα τότε. Αρέσκει μου να ακούω τις εμπειρίες τους και να μαθαίνω. Όση ώρα και να με βάλεις να κάτσω με ηλικιωμένους εν με πειράζει καθόλου! Κάτι θα βρούμε να πούμε.
9) Αγαπώ και την παρέα μου της Αμερικής. Τις κουβέντες που λέω μαζί τους νομίζω εν μπορώ να τις πω με κανένα. Με τούτα τα άτομα νίωθω οτι μπορώ να πω τα πάντα χωρίς να με κρίνουν, μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να νιώθω άνετα
10) Το τελευταίο είναι και λίγο επιφανιακό, αλλα αγαπώ τα καταστήματα. Συγκεκριμένα αγαπώ τα άουτλετς τις Αμερικής. Δώσμου καταστήματα και πάρε μου την ψυχή! Αμα γοράζω κάτι καινούριο νιώθω μια ανανεώση, και η ανανέωση εν καλό πράμα, ιδικά για μένα που βαρκούμε εύκολα.
Και έτσι για να έχει ενα τουιστ η υποθεση σας γράφω και τα 10 πράματα που δεν αγαπώ. Προσκαλώ σας όλους να γράψετε και τα δικά σας!
1) την μουρμούρα
2) την γκρίνια - είναι ενα είδος μουρμούρας που μου σπάζει ιδιαίτερα τα νεύρα
3) τους ανθρύπους που παραπονιούνται συνεχεια για τα πάντα. Τούτο εν το αντέχω με τίποτε
4) Τους καυγάδες. Αποφέυγω τους αφάνταστα. Ούτε μπορώ να θυμηθώ αν εκαμα καυγά ποτε με κανένα. Θεωρώ οτι αν διαφωνώ με κάποιον είναι χάσιμο χρόνου να τσακωθώ μαζί του
5) το λεμόνι, και οτιδήποτε ξινό
6) τους ανθρώπους που είναι ξινοί και δεν τους αρέσκει τίποτε.
7) Τις δίαιτες. Ποττέ εν κάμνω. Μακριά που μας έτσι πράματα.
8) το κατινιό - είδος μικροπρεπούς κουτσομπολιού
9) την αγένεια -ακομα και αν δεν εκτιμάς τον άλλο, σεβάστου τον.
10) τους ανθρώπους που παραβιάζουν τους νόμους και το θεωρούν και σπουδαίο.
Με αφορμή την νέα σχολική χρονιά, την νέα μου δουλεία ως καθηγήτρια και το ποστ του Νυχτερινού ποδηλάτη, σήμερα θα γράψω τις λίγες μου εμπειρίες από την εκπαίδευση.
Πέρσι, τέτοιες μέρες, παράλληλα με την έρευνα στο πανεπιστήμιο εβάλαν με να διδάσκω και ένα μάθημα χημείας για πρωτοετής. Θυμούμε την τελευταία νύχτα πριν το μάθημα εν έκλεισα μάτι. Εσκέφτουμουν συνέχεια αν θα τα καταφέρω. Εσκέφτουμουν πως να σταθώ μπροστά τους και να τους συστηθώ χωρίς να λυποθυμήσω, τζαι εσκέφτουμουν λίγα χρόνια τους περνώ και αν θα με πάρουν στα σοβαρά.
Την πρώτη μέρα εμπήκα μεσα στην τάξη. Μια εικοσαριά βλέμματα ήταν καρφωμένα πάνω μου και εγώ επροσπαθούσα να συγκρατήσω την καρδία μου που να κτυπά 200 κτύπους το δευτερόλεπτο!
"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία"
Επέρασε μιά ώρα μάθημα τζαι κανένας δεν άνοιξε το στόμα του να πει κουβέντα, εχτος που το όνομα τους.
Επήα σπίτι μες τον πανικό. "Φακκά μου να διδάσκω", είπα της ΚΑΣ "Εν κάμνω εγώ για έτσι πράματα!" Είπε μου να κάμω υπομονή και θα περάσει χωρις να το καταλάβω.
Οι πρώτες μέρες επεράσαν έτσι, 40 μάθκια να με βλέπουν και εγώ να μιλώ. Σιγά σιγά επερνούσα παραπάνο ώρα μαζί τους, έμαθα τα ονόματα τους, έμαθα τι θέλουν να κάμουν στην ζωή τους τζαι για τα όνειρα τους. Εμάθαν με και τζείνοι εμένα, και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να ανυπομονώ κάθε μέρα να τους δω, τζαι να βρίσκω νέους τρόπους να κάμνω την χημεία να τους είναι πιο ενδιαφέρον.
Που τούτη την χρονιά έμαθα πολλά. Μια ίστορία που δεν θα ξεχάσω. Που τις πρώτες μέρες είχα προσέξει μια κορούα ήσυχη πολλά. Εκάθετουν πάντα στην γωνια. Ήταν πολλά εργατική αλλά ήταν πάντα φοβισμένη. Το πρώτο διαγώνισμα εν το επέρασε και πιστευα και εγώ πως εν της αρέσκει η χημεία, ή μάλλον οτι δεν τραβά. Άρχισα και εγώ να κάθουμε παραπάνω ώρες μαζί της και εκατάλαβα πως είχε πολλές βασικές ελλείψεις, και σιγά σιγά αρχίσαμε να τις καλύπτουμε μια μια. Εν θα ξεχάσω το βλέμμα της όταν της έδωκα πίσω το δεύτερο διαγώνισμα. Τα μάθκια της αρχίσαν να γυαλίζουν οταν της είπα ότι έπιασε χωρίς υπερβολή τον πιο ψηλό βαθμό. Είπε μου ένα ψυθιριστό ευχαριστώ και ένιωσα ότι επετούσα.
Τελικά, τωρά που το σκέφτουμε, εν μου ήταν καθόλου δύσκολο να πάρω την αποφάση να παρατήσω την έρευνα στο εργαστήριο και να κάμω την διδασκαλία το νέο μου επάγγελμα. Νιώθω τυχερή που αμέσως εκάταφερα να μπω σε ένα σχολέιο που νοιάζεται, με συναδέλφους που έχουν πολλή πάθος και όρεξη για να διδάξουν.
Την τετάρτη εν η πρώτη μέρα που έρκουνται οι μαθητές μου. Πάλε την Τρίτη την νύχτα εν θα κοιμηθώ, πάλε θα αγχωθώ οταν δω τα 40 μάθκια να με βλέπουν έντονα, πάλε θα απορώ αν θα τα καταφέρω να τους κερδίσω, τζαι να τους βοηθήσω να βρούν τον δρόμο τους. Πάλε αγχώνουμε τι εννα τους πώ στο πρώτο μάθημα.
Νομιίζω θα πω το περσινό.
"Είμαι η Ξιππασμένη Ξιππασμένου, και φέτος θα σας κάμνω χημεία!"
Σήμερα, εγώ και η Μαδερ Ξιππασμένη εκαθούμασταν στην βεράντα μας αμέριμνες, απολαμβάνοντας το απογευματινό καφεδάκι, όταν είχαμε την τύχη και την ατυχία να έχουμε απρόσμενες επισκέψεις απο μια παλιά "γνωστή" της Μάδερ. Τύχη, γιατί έτσι επισκέψεις αποτελούν πηγή έπνευσης για τον άμοιρο μπλόγκερ που πάσχει απο απο ραιτερς μπλοκ αλλά και ατυχία γιατί στην πολλή την ώρα σικκιρτάς. Η σημερινή μας λοιπόν επίσκεψη, ήταν ισάξια με επισκέψεις αγνώστον που έρχονται για να σε καλέσουν σε γάμους και σε βαφτίσια των παιδιών τους. Άνηκε στην κατηγορία γυναικών που δεν δουλέυουν, ασχολούνται με το νοικοκυριό και τις υποθέσεις των άλλων.
Με το που έκατσε η απογευματινή επισκέπτρια (ΑΕ), αρχισε να μας λαλεί για το πόσα χρόνια έχει να μας δει (σίουρα πάνω που 25 ήθελα να της πω αφού εν θυμούμαι να την είδα ποτε!) Εμεγάλωσα λαλεί, έγινα γυναίκα και τωρά θα πιάσω και δουλειά...μα πότε επρόλαβα και εσπούδασα! Εξήγησα της ότι εν είμαι μωρό πιον και πως στην ηλικία που είμαι εν λογικό να ετέλειωσα τις σπουδές.
Μετά είχε την εξαιρετική ιδέα η Μάδερ να πάει μέσα να κάμει καφέ και να με αφήκει με την ΑΕ μόνες μας. Σαμπαντι χελπ μι πλιζ, σε έτσι καταστάσεις! Μόλις εμείναμε μόνες μας η ΑΕ μου ανακοίνωσε με χαρά πως τωρά όχι μόνο είναι "φίλες" με την Μάδερ, αλλά ειναι και συμπεθερές! Ο άντρας της κόρης της, που μόλις επάντρεψε, έχει έναν αδερφό ο οποίος ειναι παντρεμένος με ένα ξάδερφο του γιού του θείου του παπά μου!! Μάλιστα αγαπητέ αναγνώστη μου, τούτο είναι συμπεθεριλίκκι! Η ΑΕ ήταν μάλιστα πολλά χαρούμενη που έγινε συμπεθερά με την Μάδερ! Η Μάδερ εν μπορώ να πω οτι την έκοψε ιδιαίτερα.
Επεστρεψε η Μάδερ με τα ντρινκς και η συζήτηση επήρε μια νέα, επίσης, ενδιαφέρουσα τροπή. Ξέραμε οτι η Κυπρούλλα της Μαρουλλούς "επήρεν" τον Κωστάκη της Αντρουλούς; Ξέραμε οτι η Κυπρούλλα η αρφότεχνη του Στελλάκη του γαμπρόυ του Νικολή εχαρτώθηκε τον Πανικκο μετα από 17 χρονια σχέσης; Ξέραμε ότι η Τταλλόυ που τα Λευκαρα εβάφτησε το τρίτο της παιδί; Οχι κύριε μου δεν τα εξέραμε, αλλά τωρά ενημερωθήκαμε! Μα πόσο καιρό να ζούμε στην άγνοια! Αντροπή μας που δεν εξέραμε! Εγω κάπου εκεί επερίμενα ανα πάσα στιγμή να φκάλει το προσκλητήριο αλλά τελικά ήρτε απλά για να μας δει επειδή επερνούσε που τις γειτονιές μας! Φτηνά την εγλιτώσαμε...κυριολεκτικά!
Πάντως εν μπορώ να πω...εν έκατσε πολλή ώρα η ΑΕ. Μάλλον θα πήρε πρέφα πως η Μάδερ και εγώ δεν ανήκουμε στο Cyprioticous koutsompolikous species και εβαρέθηκε.
Σαν έφευκε μου ανακοίνωσε με υπερηφάνεια πως και αυτής η κορη της αρφότεχνης του παπά της τελειώσε που Αμερική της σπουδες της!
"Α! ναι; Σε ποιά πολιτεία; " ρωτώ εγώ
" Σε καμιά μανα μου" λαλεί μου "εν που δαμέσα που το έκαμνε, εξ αποστάσεως!"
Εν θέλω να υποτιμήσω τα πτυχία εξ αποστάσεως, ούτε καμιά άλλη μορφή εκπαίδευσεις, αλλά αν δεν έλυσε ο κόλος σου 8 ώρες τουλάχιστον μέσα σε αεροπλάνο, εν δικαιούσαι να λαλέις οτι εσπούδασες Αμερική!!
Την κοπέλλα που θα σας περιγράψω σήμερα εγνώρισα την πριν πολλά πολλά χρονια.
Δεν είναι ούτε ψηλή, ούτε κοντή, μετρίου αναστήματος και κανονικού βάρους, και πολλά μα πολλά ασπρούα. Τόσο ασπρη που παρολίγον οι γονεις της να την ονομάζουν Χιονάτη αλλα δυστυχώς επρολάβαν τους άλλοι!
Η κοπέλλα τούτη εχτός το ότι είναι εργατική, της αρέσει να κάμνει τα πάντα στην εντέλεια είτε είναι η δουλεία της στο γραφείο, είτε είναι το συγύρισμα στο σπίτι. Είναι ανεξάρτητη και ποτέ δεν την είδα να χρειάζεται να βασιστεί πανω σε κάποιον άλλον για οτιδήποτε. Αυτό είναι που θαυμάζω περισότερο πάνω της. Θαυμάζω επίσης την φινέτσα με την οποιά κάμνει τα πάντα. Πάντα νιώθω ότι έχω πολλά να μάθω που τούτη την γυναίκα, από απλά καθημερινά, μέχρι για θεωρίες της ζωής.
Αρέσκει μου ιδιαίτερα να κάθεται να μου λαλεί ιστορίες που τα παλιά.
Αρέσκει μου να πηγαίνουμε για ψώνια μαζί.
Αρεσκει μου να καθούμαστε μέσα μέσα αργά την νύχτα και να φιλοσοφούμε για την ζωή.
Αρέσκει μου να ακούω να μου λεν ότι σου μοιάζω.
Αρέσκει μου που δεν μπαίνεις στο καλούπι του ρόλου σου.
Αρέσκει μου αμα σου ζητώ συμβουλή που πρώτα με ρωτάς "Να απαντήσω ως φίλη ή ως μάμμα;"
Σήμερα κλείνει τα 50 και αν μάθει ότι το γράφω διαδυκτιακά μπορεί να με σκοτώσει! Σου εύχομαι να ζήσεις άλλα τόσα και ακόμα παραπάνω γιατί είμαι τόσο χρονον γυναίκα και ακόμα έχω σε ανάγκη.
Εχτές ξεκίνησα να πάω για lunch με κάτι φίλους μου. Σήμερα φεύγω για Κύπρο και ήταν καλή ευκαιρία να τους αποχαιρετίσω. Είπα να περάσω που το πανεπιστήμιο κιόλας μιά και ήταν στον δρόμο μου, να το δώ και τζείνο μια τελευταία φορά τον τόπο που έβλεπα καθημερινά τα τελευταία 5 χρόνια.
Όλο το καλοκαίρι ήταν νέκρα το σχολείο. Σήμερα κάτι άλλαξε. Κάμποσοι νέοι ήταν μαζεμένοι στην είσοδο κοντά στις εστιές. Ήταν οι πρωτοετής, freshmen κατα τους Αμερικάνους. Την Δευτέρα ξεκινούν τα μαθήματα και σήμερα ήταν η μέρα τους που μετακομίζουν στις εστίες. Ένα τσούρμο 18χρονα εκρατούσαν κουτιά, βαλίτσες, τσεντούες, φωνάζαν, γελούσαν. Έβλεπα τους και σκέφτουμουν πως τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους τωρά αρχίζουν, γιατί νομίζω τελικά τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα. (Η Βίσση κλιαρλι δεν έκαμε φοιτήτρια για να νομίζει οτι τα μαθητικά εν τα καλύτερα).
Θυμήθηκα την δική μου πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο. Ήμουν ενα φοβισμένο 19χρονο, με την βαλίτσα στο ένα χέρι και τον χάρτη του πανεπιστημίου στο άλλο προσπαθώντας μάταια να προσανατολιστώ. Όλα τότε εφαίνονταν μου μεγάλα και ξένα, η Αμερική, οι τάξεις, το πανεπιστήμιο, και ένιωθα χαμένη. Θυμούμαι να κάθουμαι στο πρώτο μου μάθημα με άλλα 400 ατομα γυρώ μου και να νιώθω αβεβαιότητα για το αν θα τα καταφέρω.
Που τότε επεράσαν τα χρόνια, και αύριο ξεκινώ το ταξίδι για την νέα μου ζωή στην Κύπρο. Εν σκεύτουμαι τζείνα που αφήνω πίσω, αλλά τζείνα που παίρνω μαζί μου. Στιγμές ξεγνοιαστες, χαλαρές, ανεξαρτησία, έρωτες....και το σημαντικότερο, φιλίες που γίνονται η οικογένεια σου...την ΚΑΣ, το Βούι, τον Ανώνυμο..
Προχτές ένας καλός φίλος μου είπε "I hope you find your way home". Το ίδιο εύχομαι και εγώ.
Πριν καμιά βδομάδα ήρτε σπίτι η ΚΑΣ αγχωμένη. " Έκαμα μιαν έτηση για μια υποτροφία σήμερα πολλά σημαντική," λαλεί μου, "που εν πιάνουν πολλοί, τζαι αν την πιάσω θα είναι πολλά σημαντικό για την καριέρα μου."
Άμεσως εγώ, ως γνήσια Κυπριοπούλλα, εισηγήθηκα να βάλουμε μέσω τον Άγιο Φανούριο. Υπο κανονικές συνθήκες εν είμαι ανθρωπος που πιστέυκει σε έτσι πράματα, αλλά η πίττα του Αι Φανουρι εν καρανττιντ σαξες. Έσηει 100% επιτυχία όσες φορές την έκαμα. Άσε που είναι και ωραιότατο σνακ με τον απογευματινό καφε.
Έτσι εβάλαμε την μάμα να μας στείλει την συνταγή της νούνας μου μέσο ε-μειλ. Που να το εφανταζόταν ο Άγιος πως μιά μέρα η συνταγή της πιττας του εν να εκυκλοφορούσε διαδυκτιακά! Έστειλε μας η μάμα την συνταγή και έτσι εψές έκατσε η ΚΑΣ να την κάμει. Εγώ να πω την πικρή αλήθεια εβαρκούμουν λίγο να βοηθήσω.
Εψήθηκε η πίττα με μεγάλη επιτυχία αι μαστ σει, και εκόψαμε τα 7 πρώτα κομμάτια γιατί όπως λέει η παράδοση αυτά πρέπει να φαγωθούν από 7 μονοστέφανες. Ατε βούρα να έυρεις 7 μονοστέφανες στην ξενιτιά. Εκάτσαμε εσπάσαμε με την ΚΑΣ. Εμετρήσαμε όσες εξέραμε που την δουλεία κτλ μα εν ήταν 7. Το πολλή να ήταν 4. Ήρτε μετά της ΚΑΣ η τέλεια ιδεά να το στείλουμε της Ελίζαμπεθ Τέιλορ που εν εφταστέφανη. Αι ντοντ θινκ δε σειντ γουλντ λαικ δατ λαλώ εγώ. Τέλοσπαντων, είπαμε να πάρουμε τα κομμάτια στην δουλεία και κάποιες θα βρεθούν.
Έρκουμε δουλεία σήμερα και παίρνω το πρώτο κομμάτι της Κινέζας/μινι Χίτλερ μαστόρισσας μου. Εξηγώ της μπρίφλι για την πίττα τζαι παίρνω της και εξτρα κομματι αν ξέρει καμιά άλλη κοπέλλα παντρεμένη, ασπούμε καμιά φιλενάδα της (σιγα δηλαδή μεν έσηει φιλενάδες ο μίνι Χιτλερ). Λαλώ της να φάει και να πεί "Θεός ας μακαρίσει την μάνα του και τη αρφή του" (έτσι λαλούν οι θείες μου)
"Whhaaat?" λαλεί μου.
"You have to say RIP to his mother and his sister" λαλώ της "they died but a long time ago!"
"OK" λαλεί μου "κάμε τζαι καμιάν πίττα περκι σου φανερώσει κανένα αποτέλεσμα ο Άγιος τζαι στα πειράματα σου" Shlaaaang ...........Kαι έφαν το.
Μετα επήρα και ένα κομμάτι σε μιά Ινδή τζαι σε μιά Αμερικάνα. Eλπίζω να μεν έσηει πολλά ρεστρίκτιονς για την εθνηκότητα ο Άγιος.
Τωρά εμείναν μου 4 κομμάτια. Που να τα πάρω??? που να βρώ άλλες 4 μονοστέφανες???
Από μωρά η ΚΑΣ (ριμάιντερ ΚΑΣ=Κολλητή-αδερφή-συγκάτοικος) και εγώ θέλαμε να είχαμε ένα κατοικίδιο. Κατα καιρούς είχαμε διάφορα ψαράκια, κουνελάκια, χελώνες κιλερ (έφαε η μιά την άλλη!), εταίσαμε αδέσποτα γατάκια κτλ, αλλά ποτέ δεν είχαμε αυτό που πάντα θέλαμε-ένα σκυλάκι! Η μάμα ήταν πάντα ανένδοτη στο να φέρουμε σκύλο στο σπίτι. Είναι πολλές οι ευθύνες, μας έλεγε, και το σπίτι δεν θα έμενε ποτέ καθαρό. Έτσι και εμείς εγκαταλείψαμε την ιδέα ενός σκύλου.
Επεράσαν τα χρόνια, η ΚΑΣ μετανάστευσε στην Αμερική και μετά απο λίγα χρόνια την ακολούθησα και εγώ. Μιά καλή μέρα τον Σεπτέμβριο του 2008, λαμβάνουμε μιά φωτογραφία απο την μπέιμπι σις (που μένει ακόμα Κύπρο με τους γονείς), με το πιό όμορφο σκυλλάκι στον κόσμο! Ενα μικρόυτσικο χρυσό λαμπραντόρ, που έμοιαζε με πουλουκκούι!!Πιάννουμε αμέσως τηλέφωνο Κύπρο να μάθουμε ποιού είναι τούτο το σκυλλάκι. Τελικά μας ενημέρωσε η μπέιμπι σις πως το σκυλλάκι το κουκλί είναι δικό μας. Το έφερε σπίτι (σε συνεργασία με τον παπά) χωρίς να το ξέρει η μάμα!!
Πάει σπίτι η καημένη η μάμα και βλέπει το κατατάλλα συμπαθέστατο τετράποδο και παθαίνει αμοκ όταν της λεν ότι είναι δικό μας! Άκουσε την η γειτονιά όλη.
"Να φύγει ο σκύλος απο το σπίτι, να του βρούμε άλλο σπίτι, τούτο μας έλειπε τωρά, εν με κανεί που έχω να βουρώ εσάς, ο σκύλλος μας εμάρανε.....μπλαμπλα....."
Στην πολλή ώρα εκαταφέραν να την πείσουν πως το λαμπραντόρ αυτό είναι μίνι, δεν θα μεγαλώσει άλλο, θα μείνει για πάντα μικρό και χαριτωμένο, και να κρατήσουμε τον σκύλλο δοκιμαστικά.
Την επόμενη μέρα ενημερώθηκε η μάμα από κάποιους συνάδελφους οτι τα λαμπραντόρ γίνονται τεράστια και πως σε κανένα χρόνο ίσως φτάσει και τα 40-50 κιλά το σκυλλάκι μας. Ήρθε σπίτι ξανά αγανακτησμένη! Ξανα η μάμα να παρακαλά "Να φύγει ο σκύλος απο το σπίτι, να του βρούμε άλλο σπίτι, τούτο μας έλειπε τωρά, εν με κανεί που έχω να βουρώ εσάς, ο σκύλος μας εμάρανε.....μπλαμπλα.....". Ξανά εμείς παρακάλια να τον κρατήσουμε, και υποσχέσεις πως θα τον φροντίζουμε εμείς.
Για να την καλοπιάσουν της είπαν να διαλέξει αυτή το ονομα που θα του δώσουμε. Ετσι, του έδωσε ενα αρχαίο ελληνικό όνομα που της άρεσε.Κάπως έτσι την έπεισαν.
Από τότε επεράσαν σχεδόν 2 χρόνια, και ο Χρυσούλλης μας (ψευδώνυμο - εν επελλάναμε τελεια!) είναι πλέον μέρος της οικογένειας! Όλοι του έχουμε μια μικρή αδυναμία. Ακόμα και η μάμα! Όταν δει άλλο σκύλο στον δρόμο ή σε κάποιο σπίτι μας λέει πάντα πως ο Χρυσουλλης μας είναι καλύτερος. Και εκεί που όλοι κοροιδεύαμε τις οικογένειες που συνέχεια μιλούν για το σκύλο τους, ξαφνικά γίναμε μια που τούτες τις οικογένειες, και όπου κάτσουμε θα πούμε και καμιά ιστορία για το πώς ο Χρυσούλλης μας είναι ο πιό εξυπνος σκύλλος όλου του κόσμου.
Έχει 2 βδομάδες που η μάμα και η μπείμπι σις ήρταν να μας επισκεφτούν στην Αμερική. Το κορυφάιο ήταν πως εχτές άκουσα την μάμα στο τηλέφωνο να ρωτά τον παπά πως είναι ο Χρυσούλλης, και έπαθα ενα μικρό σοκ όταν άκουσα πως ο παπάς έψηνε ρίζι και κοτόπουλο βραστό για τον Χρυσούλλη γιατι ήταν λίγο άρρωστος!!
Το καλοκαίρι στην πόλη μας γίνεται χαμός με τα μουσικά φεστιβάλ στα πάρκα αφού ο καιρός το επιτρέπει κίολας. Το Σαββατοκυρίακο που μας πέρασε, είχαμε ένα μεγάλο ροκ φεστιβάλ στο οποίο λαμβάνουν μέρος διάφορα κυρίος σχετικά άγνωστα συγκροτήματα, ή μάλλον συγκροτήματα που τώρα είναι στο ξεκίνημα τους.
Την Παρασκευή σχόλασα λοιπόν νωρίς για να πάω στο φεστιβάλ! Οι συναυλίες ήταν σε ένα πάρκο κοντά στο κέντρο της πόλης. Ηλιόλουστος καιρός, πολλά συγκροτήματα, διαφορετικά ακούσματα, καλή μουσική και κόσμος με κέφι ήταν η συνταγή για μιά υπέροχη μέρα.
Η συναυλία ξεκίνησε νωρίς...
Μέχρι το απόγευμα το πάρκο ήταν γεμάτο
Ροκ μουσική μέχρι το βράδυ
Είμασταν και εμέις εκει! Εγώ και ο Ανώνυμος (καλός μου φίλος) χορέψαμε στους ρυθούς όλων των συγκροτημάτων.
Οι head liners της βραδιάς ήταν οι Modest Mouse. Σας αφήνω με ενα από τα τραγούδια τους. Enjoy!
Ενηξερω αν είναι η τρομερή ζέστη και υγρασία που μου έδωσε σήμερα αλλά εν μπορώ με τίποτε να δουλέψω, ο νους μου εν αλλού...ο νους μου είναι σε παραλίες, θάλασσες, χρυσαφένιες αμμουδιές, και ταξίδια μακρινά ως την Τζαμάικα που λαλεί και το παλιό, γνωστό άσμα.
Τι καλά να ήμουν τωρά στην Τζαμάικα.... θα άπλωνα ζάμπα σε μια έρημη παραλία, η άμμος θα ήταν ζεστή, και το νερό κρύο. Θα φυσούσε λίγο ενας δροσιστικός αέρας. Δεν θα είχε κοπελούθκια να κλαίν, ούτε γονείς να τα βουρούν πουπίσω. Δίπλα μου θα άπλωνε το κορμί του ο Ημίθεος. Εγώ θα διάβαζα το βιβλίο μου, το "100 χρόνια μοναξιάς", γιατι έχει πολύ καιρό που το αρχίζω και το σταματώ και μετα το ξαναρχίζω (κυρίως γιατί όλοι οι ήρωες έχουν το ίδιο όνομα) και αυτος μάλλον θα εδιάβαζε κανένα περιοδικό για γυμναστικές.Θα πίναμε μπύρες τσακρί και θα αγναντέυαμε το απέραντο της θάλασσας. Μετά θα με έπαιρνε ο ύπνος κάτω από την ψάθινη ομπρέλλα, θα με νανούριζε η μυρωδιά της αλμύρας και ο ήχος του κύμματος να σκάει κοντά στα πόδια μου. Ο Ημίθεος θα μου κρατούσε το χέρι και θα με ξυπνούσε για μια βουτιά στο δροσερό νερό...και οι μέρες θα κυλούσαν αργά και απλά χωρίς προβλήματα, δουλειά και φασαρίες....
Αντί αυτού βέβαια έιμαι γραφείο. Σε τουτο το μικρό ξίλινο κουτούι που ονομάζεται γραφείο, τζαι έχω δουλειά να κάμω, τζαι εν θέλω. αι νιτ ει μπρέικ. Πότε θα πάω Τζαμάικα;;;;
Όλοι έχουμε απωθημένα. Τι κάνουμε όμως όταν το απωθημενο μας κτυπά την πόρτα;
α) αγνοούμε τον κτύπο και προχωρούμε κανονικά την ζωή μας. Μα εν τζαι εν όποτε του κατεβεί να βουρούμε!
β) Διούμε με τα μούτρα πάνω του. Γινούμαστε τσιβίτζι, μπάστακες ως τζαμαι που ενεσιει.
γ) Ανοίγουμε δειλά δειλά την πόρτα τζαι βλέπουμε, καλού κακού όμως σαζούμαστε λλίο να μεν μας δει τέλεια χάλια. Έτσι μπορεί να το απομυθοποιήσουμε και να μας περάσει ο καιμός.
Ποιά η άποψη σας;
Κάπου εδω να τονίσω οτι το απωθημένο εν κούκλος, μπορεί και να μοιάζει με θεό του ολύμπου...
Εχτές εσχόλασα νωρίς γιατί λείπει η μαστόρισσα/μίνι Χίτλερ και ως γνωστών αμα λέιπει ο γάτος, το ποντίκι, δηλαδή εγω σε τούτη την περίπτωση, θα χορέψω!
Τι να κάμω αραγε σου που η ώρα 4:30 το απόγευμα; Τι άλλο βέβαια που να πιάσω το λεωφορειούδι και να πάω λίγο κάτω στα καταστήματα για ενα μικρό shopping therapy. Ήταν και καλός ο καιρός άρα πόμπα!
Τούτη η ώρα είναι η χειρότερη όμως για να πιάσεις λεωφορείο με προορισμό το ντάουν τάουν. Το λεωφορείο έτσι ώρα εν πίττα, με ό,τι είδους πλάσμα μπορείς να φανταστείς. (τούτο το θέμα όμως αξίζει να το αναλύσω σε άλλο ποστ).
Καταφτάνω λοιπόν στα καταστήματα. Στα καταστήματα μπορείς να βρεις διαφόρων ειδών πωλήτριες:
1) Η πωλήτρια-τσιβίτζι - συνήθως την βρίσκεις σε μικρές μπουτίκ (ειδικά στην Κύπρο). Είναι συνήθως μόνη της στο κατάστημα και σκοπός της είναι να μην φύγει κανένας πελάτης με άδεια χέρια. Μπαίνοντας στην μπουτίκ/κατάστημα, η πωλήτρια-τζιβίτζι θα είναι παντού μαζί σας, σαν σκιά, θα σας κάμνει τα προιόντα της φοινιτζιά, και τα νέυρα σας κουρέλι. Της αρέσει να παίζει το χαρτί τύψεις και θα σας πει πόσο έχει πέσει η πελατεία με την κρίση. Είναι συνήθως μεγάλη σε ηλικία και φορεί γυαλιά με σχοινάκι που κρέμονται γύρω από τον λαιμό της. Μερικές φορές έχει και μέτρο να κρέμμεται στον λαιμό (ιδικά αν είναι κατάστημα εσωρούχων) γιατί η καλή πωλήτρια είναι πάντα σε ετοιμότητα για τον πελάτη.
2) Η ποθκιάντραπη-πωλήτρια- συνήθως την βρίσκεις στα δοκιμαστήρια. Θέλει να σε δει να φορείς όλα τα ρούχα που θα δοκιμάσεις. Μερικές φορές νομίζω πως στόχος της κατα βάθος είναι να σε δει γυμνή. Ανοίγει την κουρτίνα στα δοκιμαστήρια χωρίς προειδοποίηση για να δει "αν μπορεί να σε βοηθήσει". Σε εξτριμ περιπτώσεις, προσπαθεί να σου "σάσει" το ρούχο πανω σου, να σου το κουμπώσει κτλ, ειδικά αν είναι εσώρουχο. Εσύ σφύγγεσαι να μεν την πατσαρκάσεις και να της πεις "you can't touch that!!!" Κάμνεις υπομονή και λαλείς εν θα ξαναπάεις σε τζίνο το κατάστημα.
3) Η τζι-που-πρίχτισσα-πωλήτρια- Μπορεί να είναι και πωλήτρια-τζιβίτζι. Σε ακολουθεί παντού και για όλα θα έχει να σου πει μια ιστορία προσωπική. Αν δοκιμάζεις παπούτσια θα σου πει "Μάνα μου, τουτα τα παπούτσια έπιασε τα και η Βασούλλα μου προχτές για τον γάμο της πρώτης της ανιψιάς. Ήταν κολλητές που μωρά η Βασούλλα μου με την Μαρία. Τουτο το παπουτσούδι πάντως εβόλεψε την όλη νύχτα που εχορέυκαν πας τες πίστες. Ούτε την εκόψαν ούτε τίποτε!Εσύ, μανα μου γιατί το θέλεις το παπόυτσι;". Σε καμία περίπτωση δεν θα πεις της τζι-που-πριχτισσας πωλήτριας ότι σπουδάζεις Αμερική. Αν κάμεις το λάθος και πεις της, θα θυμηθεί να σου πει για τον γιο του αρφότεχνου του γείτονα της που σπουδάζει Αριζόνα και να σου δώσει τον αριθμό του να βρεθέιτε. Σε έτσι περίπτωση, δεν προσπαθούμε να της εξηγήσουμε οτι η Αριζόνα είναι πολλά μακριά που τζαμέ που είμαστε εμείς. Πιάνουμε το τηλέφωνο του συγγενή της και παρακαλούμε να είναι η τελευταία ιστορία που θα μας πει.
4) Η βαριεστημένη-πωλήτρια- Βαρκέται την ζωή της και την ψυσσή της. Στέκεται σε μια γωνία και παρακαλά να μεν μπεί πελάτης. Αν μπει πελάτης θα τον χαιρετήσει ψυχρά και που μέσα της θα σκέφτεται "περκι εν μέινει πολλή ώρα". Βαρκέται πολλά να σου βρίσκει ρουχα στο μέγεθος σου και σε κοιτάζει με ύφος "τέλειωνε φεύφκε που δαμέ". Εσύ είσαι στα πρόθυρα να νοσταλγίζεις την πωλήτρια τζιβίτζι αλλα you know better than that.
Αυτές τις 4 κατηγορίες μπορούσα να σκεφτώ προς το παρών. Έρκεται σας εσάς καμιά άλλη;
Υπάρχουν βέβαια και πολλές καλές πωλήτριες, που σε εξυπηρετούν με χαρά και ευγένεια τζαι αμα δόκεις πάνω τους είναι η χαρά του shopper.
Σήμερα καθώς επερπατούσα να πάω δουλεία μέσα σε τρομερή βροχή, εκόλλησε μου τούτο το τραγούδι και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Έτσι όπως ήταν και μουντός ο καιρός, έβαλε με σε σκέψεις για τα δικά μου "αν". Αν δεν έφευγα ποτέ που Κυπρο; Αν δεν έρκουμουν ποτέ Αμερική; Αν δεν έμενα τα τελευταία 5 χρόνια; Αν δεν έπιανα τζίνο το μάθημα; Αν δεν τον εγνώριζα ποττέ; Αν πήγαινα Αγγλια πέρσι για τζίνο το μαστερ; Αν τωρά δεν πήγαινα πίσω Κύπρο; Αν δεν έβρισκα δουλεία; Αν μετανιώσω; Αν έκαμα λάθος; Αν, αν, αν....αλλά έχεις δίκαιο Ελεονώρα μου, αν δεν ήταν τούτα ούλλα, η ζωή μου δεν θα ήταν δική μου. Που την στιγμή που στη ζωή μας υπάρχουν επιλογές τότε γεννιέται και το αν. Το σημαντικότερο είναι να μην μετανιώνουμε για κανένα που τουτα.
Μετά εδωκα μέσα σε μια λάντα νερό και επανήλθα στην πραγματικότητα, τζαι εθυμήθηκα και την γιαγιά μου που πάντα μου έλεγε "το αν εφυτέψαν το, μα δεν εβλάστησε". Τελικά, κάτι ήξερε.
ούφφφφφ... απο την μέρα που επέστρεψα πίσω στην στην πόλη των ανέμων ( δυστυχώς εδώ δεν εννοώ το νησί των ανέμων) εν έχω έμπνευση να γράψω ποστ. Έπαθα writer's block, to be specific blogger's block!! Τι να κάμω?? Αφου δεν με εμπνέει το περιβάλλον. Μπορεί να είναι επειδή επέστρεψα πίσω στην δουλεία?? επειδή είδα ανεπιθύμητους συνεργάτες και εταράξαν τα νεύρα μου?
Τέλοσπάντων, μιας και δεν έχω έμπνευση θα σας γράψω απλά τα νέα μου.
Πήγα Κύπρο για μινι διακοπές και χαλάρωση όπως θα έχετε καταλάβει και μόνο που δεν χαλάρωσα. Ξαφνικά επιάσαν με ιντερβιου για δουλεία, ξαφνικά πήγα στο ιντερβιου, ξαφνικά έκατσα σε αναμμένα κάρβουνα 4-5 μέρες, ώσπου ξαφνικά έπιασα την δουλειά!! Ναι αγαπημένοι μου αναγνώστες, έπιασα δουλεία στην Κύπρο, και μάλιστα καλή δουλειά, που θα μου επιτρέπει να διδάσκω αυτό που σπούδασα, με την ελπίδα οτι μια μέρα θα θέλουν κι άλλοι νέοι να γίνουν επιστήμονες. Και γι'αυτό είμαι πολύ ενθουσιασμένη!!
Αυτό βεβαια σημάινει πως μετακομίζω Κύπρο, ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, μετα από τόσα χρόνια ανεξαρτησίας και φοιτητικής ζωής! Αφήνω πίσω μου την Αμερική, το κρύο, τα χίονια, τους ανέμους (δεν λένε τυχαία την πόλη μας Πόλη των Ανέμων), τους φίλους μου, την αδερφή μου...και πάω να ξεκινήσω κάτι καινούριο. Είμαι ενθουσιασμένη και φοβισμένη ταυτόχρονα. Ελπίζω να μου βγει σε καλό!
Έχει 2 μέρες που μου παν όλα στραβά! Είχα αρχίσει να νομίζω πως το σύμπαν συνομωτεί εναντίον μου ή απλούστατα κάποιος με μάθκιασε και έφτασα στο σημείο τα νεύρα μου να είναι κρόσια. ΟΥΦΦΟΥΥ.
Η γκατεμία μου άρχισε την Τετάρτη.
Ήμουν Λάρνακα, επίσκεψη στον παππού. Άκουσα τα γνωστά επάσσινες/επάστηνες/εκόντινες/μα εν τρωείς/ πότε να σε χαρτώσουμε/ πότε εννα έρτεις Κύπρο μόνιμα και μετά με το ζόρι εταίσαν με κεράζια, γιατί "έτσι κκεραζούι στην Αμερική που εννα φάεις!" Τελείωνει η επίσκεψη και σηκώνομαι να φύγω. Πίανει με μια ζαλάδα, ενας πονοκέφαλος, μια σουβλία μες το στομάχι, ετσι πράμα εν εξαναέπαθα τόσο απότομα. Μέχρι να φτάσουμε Λευκωσία, εν εμπορούσα να ταράξω. Ήρτα σπίτι μου, εκαμα τους εμετούς μου (κεράζια included), και ξάπλωσα που τις 7 ως το άλλο πρωί.
Το άλλο πρωι ξύπνησα περτίτζη! Σάννα τζαι τίποτε εν είχα! Γιεςςςς λαλω, σήμερα είμαι καλά και αθκιασερή άρα ας κουρτίσω την μπειμπι σιστερ (οχι σιττερ) να πάμε θάλασσα. Ξεκινούμε λοιπόν για Πρωταρά. Πας το χαι γουει, ξαφνικά πιάνουν τα νερά. Κυριε Ελεισον πκιον! Γίνεται να είναι σχεδόν Ιούνιος και να βρέχει;;;;Οι πε μου γίνεται;;; Τελοσπάντων είμασταν με την ελπίδα ότι θα έσαζε ο καιρός. Πόυ ετσι τύχη όμως. Μόλις επατήσαμε πόδι στην παραλία, επιάσαν κατι νερα, τζαι εν εννοώ που τζίνες τις σταγονούες που πίανουν συνήθως στην Κύπρο, αλλα που τις άλλες τις σταγόνες που σε μαστιγόνουν, σαν κινέζικα μαρτύρια που λαλέι και η μπέιμπι σισ. Μέχρι να φτάσουμε στο αυτοκίνητο είμασταν καταβρεγμένες. Είπαμε μια και εκόψαμε τόσο δρόμο ας πάμε να φάμε κάπου. Μόλις εκάτσαμε στο ρεστοράν, η βροχή εσταμάτησε, εφκήκε και ήλιος. Εφάμε γρήγορα, για να ξανακάμουμε μια δοκιμή για παραλία. Ξαναφτάνουμε παραλία, ξαναπιάνουμε κρεβατάκια, ξανααπλώνουμε τις πετσέτες μας. Σηκώνομαι εγώ να παω να δω αν η θάλασσα είναι παγάκι. Βάλω τα ποδαράκια στο νερό, σκύβω να βάλω και χεράκι στο νερό και ακούω ενα κραααααακ. Ναι αγαπημένοι μου αναγνώστες, το κρααααακ που ακούστηκε ήταν το πάνω μέρος του τέος μαγιού μου. Για 2 λεπτά έζησα στιγμες Janet Jackson ; (χωρίς το αστεράκι όμως), μέχρι να τρέξω πίσω στο κρεβατάκι να βάλω ρούχα. Ενιξέρω αν το γεγονός οτι κανένας εν εσυγκινήθηκε που τους τριγύρο είναι καλό ή κακό. Επίασαν με και τα υπαρξιακά μου! Εννεν καλο το βυζί μου;; ενίκησε η βαρύτητα; εν too late να αρχίσω γυμναστήριο;; Anyway, εμαζέψαμε τα πράματα μας και εφύαμε με το κεφάλι ψηλά και το στήθος στον πάτο.
Άσε που έκατσα να κάμω Φανουρόπιττα ( περκι βρω δουλεία στην Κύπρο) και ως και τζίνι ήταν χάλια, σε σημείο που εν ετρώετουν!
Έλεος πκιον! Ιναφ ις ιναφ!
Αυτές τις μέρες κάμνω διακοπές στην Κύπρο και γενικός είμαι πιο χαλαρή. Εχτές εκάθουμουν ανέμελη στην παραλία και άρχισα να σκέφτομαι πως είναι κάποια μικρά πράματα που τελικά με κάμνουν να περνώ καλά και να λέω ότι η ζωή είναι ωραία. Είπα να γράψω μερικά πράγματα που μου φέρνουν ένα ευχάριστο συναίσθημα.
1) Να ξυπνώ το πρωί και να βρίσκω μήνυμα που φιλενάδα που να λέει "πάμε για πρωινό καφέ;" Καλή ώρα σήμερα! Ξυπνάς με άλλη διάθεση. Να πηγαίνω για τον καφέ, να συζητούμε με τις κορούδες για οτι φανταστείς και σαν φεύγουμε να γυρίζει η μια φιλενάδα και να λεεί ¨τι καλά να ήταν κάθε μέρα ετσι!"
2) Να είναι τριήμερο του κατακλησμού και παρόλο που δεν επήα εκδρομή και κρυφοζηλεύω τους αλλους που επήαν, να μην με πειράζει ιδιαίτερα γιατί η Λευκωσία είναι πολύ ωραία όταν δεν έχει πολυκοσμία, κίνηση στους δρόμους και στα κκαφέ κτλ. Αυτό το συναίσθημα μπορέις να το νιώσεις και 15Αύγουστο στην Λευκωσία.
3) Το πρώτο καλοκαιρινό θαλάσσιο μπάνιο. Το νερό να είναι παγάκι αλλά η άμμος να καίει, και να φυσά αέρας αλλά να μην με πειράζει, γιατι θα κάτσω στον ήλιο, θα διαβάσω και το βιβλίο μου με θέα το απέραντο γαλάζιο (και λίγες ρακέττες, μπαλίτσες να πετούν στον αέρα, μωρά να παίζουν με τα κουβαδάκια τους κτλ). Να σκέφτομαι πόσο τέλεια είναι να βλέπεις την θάλασσα να ενώνεται με τον ουρανό.
4) Κυριακάτικο γεύμα με όλη την οικογένεια με παππού και θείους included. Να είμαστε στριμωγμένοι στο τραπέζι (είμαστε μεγάλη οικογένεια), να τρώμε, να πίνουμε και να γελούμε.
5) Να ξυπνώ το πρωί και να βλέπω στο παράθυρο μου παντού χιονισμένα (ενοείται πως είμαι αμερική). Να μην χρειάζεται να πάω δουλεία γιατί είναι Κυριακή και να μπορώ να απολαύσω τα χιόνια χωρίς ταλαιπωρίες (κυρίως μεταφορικές) απο την ζεστασία του σπιτιού μου στο οποίο η δέρμανση είναι στο φούλ.
6) Να είναι 40 βαθμούς, μεσημέρι, στην Λευκωσία. Ο ήλιος να κρούσει πέτρες και χαφνικά να σκοτεινιάζει και να πίανουν τα νερά. Να κάθουμε στο παράθυρο σαν την χασκιασμένη να απολαμβάνω αυτό το σπάνιο 3λεπτο σκηνικό, και οταν σταματήσουν τα νερά να ανοίγω το παράθυρο για να μυρίσω το βρεγμένο χώμα.
7) Να με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ σαν βλέπω τηλεόραση ιδικά αν εδούλευα όλη μέρα. Σπάζει τα νεύρα στους άλλους αυτή η συνήθεια (ιδικά σε κάποιον συγκεκριμένο άτομο) αλλά όταν βλέπω ταινίες μόνη μου είναι must. Μερικές φορές ο ύπνος του καναπέ εν παίζεται!
8) Να κάμνουμε δουλέιες στο σπίτι με την ΚΑΣ όπως μαγείρεμα και καθάρισμα, να έχουμε ττάππο το ράδιο ΔΙΕΣΗ (ονλαιν εννοείται) και να το διασκεδάζουμε κανονικότατα, να τραγουδούμε δυνατά και να σύρνουμε και κανένα χορό αμα λάχει.
Αυτά τα λίγα μου έρχονται στο μυαλό τωρά. Εσάς τι απλά πράγματα σας κάμνουν να νιώθετε πως η ζωή τελικά είναι ωραία;
Σε ευχαριστώ θερμά που σήμερα έπαθες μια μικρή αναλαμπή και αποφάσησες να συνδεθείς με το ταπεινό μου κομπιούντερ. Είχα αρχήσει να πιστέυω πως μου το έπαιζες hard to get γιατί τόσο καιρο είμαι στην Αμερική και μάλλον θα ένιωθες οτι δεν σε είχα ανάγκη. Έκτημώ βαθήτατα τις προσπαθείες σου εδώ και μέρες να ενωθείς, ωστε να καταφέρω να δω τα ε-μέιλ μου. Καταλαμβαίνω πως τόσες προσπάθειες σε κούρασαν γι'αυτο τώρα δεν είσαι στα φόρτε σου και είσαι λίγο αργή. Θέλω προπάντων όμως να σε ευχαριστήσω που σήμερα κατάφερες να πιάσεις το πολυπόθητο σήμα από το δωμάτιο μου και όχι απο μια μικρή γωνίτσα στο χωλ όπως εχτές.
Με εκτίμηση,
Ξιππασμένη Ξιππασμένου
Όπως θα καταλάβατε το μπλογκ μας βρίσκεται στα πάτρια εδάφη για μίνι διακόπες και χαλάρωση. Το ποστ αυτό είναι λίγο μικρό λόγο ανωτέρας βίας (ΑΚΑ CYTA). Θα επανέλθουμε στην κανονική μας ροή σύντομα, μιας και αρχίσαμε εγώ και η CYTA να τα βρίσκουμε. Επίσης απο τα σήμερα αποφάσησα να γράφω με ελληνικά φοντς. Να δούμε πόσο θα αντέξω να γράφω με ταχύτητα δύο γράμματα ανα λεπτό. Όπως παρακαλώ να συγχωρέσετε τα πιθανά μου ορθογραφικά λάθη.
Osoi me xeroun, xeroun tin porosi pou exo me tainies/seires egklimatos kai mistiriou. Genikos areski mou re paidi mou na lino mistiria, na psaxno na evro ta clues. Nomizo giauto espoudasa ximeia. Episis areski mou na pistevo pos o egklimatias tha timorithei, an oxi apo ton nomo, tote apo to simpan pou tha sinomotisei gia na timorithi.
Telospanton, proxtes i mera ekilise opos oles oi alles meres tis evdomadas. Epia douleia, edoulepsa sklira (kontefkoun oi meres pou tha piaso adeia) kai eftase epitelous i polipothiti ora pou tha esxolana. Mpeni mesa enas filos mou pou doulevei sto diplano lab. Esxolane kai ekeinos kai eprosferthike na me parei spiti. Ftanoume loipon stin geitonia mou kai vlepoume ton dromo mprosta apo to spiti mou na einai kleistos me tzini tin kitrini astinomiki tenia pou thoroume sta erga. Genikos den einai poli asinithisto fenomeno auto an krineis oti zo se mia megaloupoli tis amerikis. Os kai pou sazoun tous dromous valoun pou tzini tin kitrini tainia. Etsi kai ego ipethese oti mallon tha sazoun tipote mesa ston dromo. Afini me o filos mou ston piso dromo kai xekino na perpato pros to diamerisma mou. Xafnika petasete mprosta mou mia astinomikina: Ast= Astinomikina Xip: ego
Ast: "You cannot enter this area ma'am!" Xip: "But I live here!" (Tze FAKKA MOU na me laloun ma'am - polla sinithismeno fenomeno se touti tin xora) Ast: "I don't care ma'am, you cannot enter. " Xip: "why??" (Tze men me xanapeis ma'am) Ast "This is a crime scene investigation"
Amana mou mana mou! Inta pou ginete stin geitonia mou???epiase me kati metaxi fovou/periergias. Eprepe oposdipote na anakalipso. Ithela na tin rotiso: ti egine? pios to ekame? giati? Ennartoun pou to CSI? Theloun voitheia?? I AM A SCIENTIST kori mou! Telospanton esigkratithika. Eida pou makria ena asthenoforo kiolas, Eida na kateveni kai foreio me sentonia pano, kai i fantasia mou arxise na orgiazei. Xtipa to kinito mou. En i KAS, esxolase lalei kai erkete spiti. Pliroforo tin en sintomia gia ta gegonota.
KAS "Ma sovaromilas egine egklima stin geitonia mas?" Xip "Ne exei astinomies pantou, pirosvestiki, kitrini tainia pou grafei do not enter, kai ena foreio asthenoforou skoulismeno me sentonia! Kapion edolofonisan alopos. Sioura kati sovaro egine! Sioura kapios epethane lalo sou" KAS " Men paeis poupote, erkoume na se piaso me to autokinito. Tze prosexe a!" XIP "Oi mana mou. EGINAME CHICAGO (no pun intended)!!!!"
Katafthanei i KAS, pianei me me to autokinito , pame na parkaroume to autokinito tis sto parking to opio einai 5 lepta perpatima pou to diamerisma. Ospou na perpatisoume spiti en eixe simadi egklimatos. Oute astinomia, oute pirosvestiki, oute asthenoforo, oute kitrini tainia. Sanna tze en egine tipote. Efantastika to??? En dinato na epellana telia?? Telospanton vriskoume ena gnosto mas mes ton dromo, episis kipreos. Erotisamen ton ti egine kai mas edose tin lisi tou mistiriou:
Kapios exihase tin tsenta tou mes to leoforeio pou perna pou ton dromo mas. O leoforiatzis eide tin tsenta moni tis. Etheorise oti itan suspicious mia tsenta moni tis mes to leoforeio. Enen logiko mia tsenta na einai moni tis? eskeftike. Pou paeis kiria tsenta mou xoris ton idioktiti sou?? I ipouli tsenta sigoura einai tromokratiki energeia! O leoforiatzis ekame to kathikon tou. Ekalese astinomia, asthenofora, foreia, pirosvestiki kai ton Mac Taylor pou to CSI NY. Eklisan ton dromo me tin kitrini tainia ospou narti i idiki omada exontoseos bombas. Eforousan tis stoles tous tis idikes, epiasan me prosoxi tin tsenta, anoixan tin kai telika i tromokratiki, ipouli tsenta itan apla mia tipiki,sxoliki tsentouda. Emazepsan ta ppourtou tous oles oi eidikes dinameis kai se 3 lepta o dromos epestrepse stin kanoniki tou katastasi. O Mac Taylor en eprolave na erti. Krimas.
Epiame spiti isixes, gnorizontas oti egklima telika den eixe ginei. Eprovlimatistika ligo. Liga milia pio kato pou tin geitonia mou, einai i legomenes ftoxes geitonies tis polis. Tzame kathimerina ginonte egklimata, pirovolismoi...kanenas en tolma na paei (an den anikei se klikka). Kai omos se tzines tis geitonies potte en eida astinomia, Oute kan pou makria. Touta eskeftoumoun otan akousa tin KAS KAS : "Katatalla ethores mou tze nekrous pano se foreia"
Xip: "eee entaxi afou kapote i fantasia mou orgiazei" ( laleis na thoro dead people???)
Simera esizitousame me kapion stin douleia gia mezedes kai fagita pou sinithizoume na trome stin kipro. Telospanton, anaferame diafora, kai tote eixa ego tin faini idea na tou exigiso ti esti kouloumpra. Meta apo polli prospatheia perigrafeis apo mena anagkastikame na epistratevsoume to google.
Edokimasete na kamete google tin lexi kouloumbra??? Tha anakalipsete apo to proto link pos sta agglika I kouloumbra onomazete "Kohlrabi" Iparxi kai stin wikipedia!!! Ne kiries kai kirioi einai gegonos: tin kouloumbra den tin efevresan oi kipreoi!!
Apofasisa kai ego na grapso ena wikipedia entry edo sto blog gia tin kouloumbra kai thelo na to afieroso ston papa mou pou isos einai o megaliteros fan tis kouloumbras ever!
Kohlrabi(German Turnip) (Cyprioticus Kouloumbrius, Porosis Group) is a low, stout cultivar of the cabbage that can be eaten almost anywhere. It has been selected for its swollen, nearly spherical shape, and it's complementing taste to zivania. The name comes from the Cypriot Koulou ("mixed" as in koulou-makka) plus mpra , because of who knows why.
Kohlrabi is one of the most commonly eaten vegetables in Cyprus. Locally called Kouloumbra, the vegetable is eaten with lemon and salt (For maximum effect use sea salt). A Cypriot griller may have this around the foukou at least 3-4 times a week (especially when certain family members are visiting such as long lost brothers that we haven’t seen since last Sunday’s grilling session). A common phrase in the Cypriot household is "Which girl will cut the kouloumbra??". It is also used as a dog snack. It is also typical in a Cypriot household for Kouloubra to become an obsession and a dietary must. The best variety can be bought at the local market "villager's market" (laiki agora). In the kouloumbra case, the bigger the better.
I kouloumbra einai poli popular proion sto Kashmir (konta stin India) kata tin apopsi tis wikipedia vevea. Giauto agapite papa, min anisixeis, an pote taxidepseis India tha vris kati na faeis! Exoun kouloumpra!!
Simera einai poli argi mera stin douleia. Eftasa argoporimeni kata ena misaoro, an kai auto den einai asinithisto fenomeno, kai ekatsa se auto to mikro ksilino tetragonaki to opio onomazo grafeio mou. Ekama ton proino kathieromeno elegxo email kai eipa na mpo se merikes selides pou mou aresoun gia na enimerotho. Top of the list einai to science magazine. Ne to paradexoume eimai geek, diavazo to science mag for fun! Na sas thimiso oti kai o Bill Gates einai geek alla einai apo tous plousioterous antres ston kosmo???
Telospanton, piso sto kirios thema. Kathos diavaza diafora asxeta themata opos gia chimps pou thrinoun nekrous siggeneis opos kamnoun oi anthropoi, kai gia nees meletes apo pou proilthe to nero, edosa pano se ena poli endiaferon kai ligo periergo arthro (endiaferon gia olous diladi, kai oxi mono emena)
O titlos tou arthrou itan “How happy is the internet?”. (Polla happy idika tora pou arxise ta blogs kai I xippasmeni!). Dio kirioi, me polli elefthero xrono sta xeria tous an me rotas emena, apofasisan na meletisoun tin diathesi ton bloggers apo to 2005 mexri kai to simera. Opos dimosieusan sto Journal of Happiness Studies (apistefto onoma kai omos alithino) to “blogopshere happiness” exei anevei kata 4% apo to 2005 mexri simera. Ti egine arage to 2005 kai oi bloggers eginan pio eutixismenoi??? Auto to erotima tha parameini gia panta anapantito!
Asinithista eutixismenes meres itan ta Xristougenna kathe xronias, I imera Agiou Valentinou kai I imera ton proedrikon eklogon (Edo mila gia tis Amerikanikes proedrikes ekloges ton Noevrio tou 2008, kai oxi tis Kipriakes ekloges…sorry guys!). Idietera disarestes meres einai oi epeteioi tis 11is Septembriou kai I imera thanatou tou vasilia tis pop.
Fantazome pos auti I erevna tha egine me vasi ola ta amerikanika blogs. Etsi loipon afisa kai ego tin fantasia mou na orgiasei kai skeftika pos tha emiazan ta kipriaka blog statistics an ekamne kapios mia kipriaki erevna. Asinithista eutixismenes meres: 1)den tha itan ta Xristougenna alla to Pasxa. I kipreoi protimoun tis pasxalines souvles para tis Xristougeniatikes galopoules. 2)den tha itan tou Agiou Valentinou, alla tou Apostolou Andrea. Peftei polli kerastiko kai den xriazete na goraseis kai louloudia. 3)I mera pou kerdise I Paparizou tin eurovision 4)I mera pou epiase I Ellada to Euro (classic) 5)I mera pou epitelous edere o Markos Pagdatis ton Roger Federer.
Disarestes meres: 1)I epeteios tis isvolis kai tou praxikopimatos. (Pianoun kai tous kipreous kapote ta patriotika tous) 2)Imera tou thanatou tou Nikou Sergianopoulou. Oloi exoume dei (kai apostithisei atakes) apo tous Dio Xenous toulaxiston 5 fores stin zoi mas. 3)Tixon ittes tis Omonias/APOEL analoga me to me pious eisai. 4)I mera pou irtame protelefteoi stin eurovision (ok mpori na itan parapano pou mia fora). 5)3 augoustou 2005, imera apodimisis tis Xippasmenis pros tin xora ton eukerion, gia ena kalitero aurio!
Simera einai deutera kai auto simenei ena kai mono prama :Papakaliatis is back! Simera loipon apofasisa na grapso merikes eisigiseis gia to pos tha teliosei to sirial.
As paroume ta pramata apo tin arxi omos:
O Papakaliatis (PapaK) exei 3 aderfia (enas ek ton opion einai o Nikos Kouris, my all time favorite!) kai mia sizigo ligo xeneroti, alla den ton niazei giati kai o idios einai xenerotos. Gnorizei tixea tin Zoi, katoiko amerikis, se ena aeroplano kai tin erotevete parafora. Xorizei tin xeneroti sizigo kai akolouthei tin Zoi stin NY gia ena erotiko weekend. Stin NY zoun ton erota tous! Kai eno ola einai meli gala emfanizete I eromeni tou makariti tou papa tou PapaK, o opios aftoktonise sto proto episodio, kai isxirizete pos I kori tis ine pedi tou papa-PapaK. I kori tis den einai alli apo tin………(surprise surprise!!!) Zoi. I Zoi einai aderfi tou PapaK????? Idou I aporia! Zoi kai PapaK xorizoun. Kai meta apo polli aima, dakria kai idrota, vriskoun parigoria stin agkalia allon. O erotas tous omos den petheni! To telefteo episodio vriskei ton PapaK na etimazete gia gamo me tin nea tou xeneroti filenada. I Zoi apofasizei na kanei to test DNA gia na mathei an einai ontos aderfi tou PapaK. Apo tin mia, I Zoi thelei na vgei thetiko to test, gia na apoktisei tin oikogenia kai ta aderfia pou pote den eixe, apo tin alli thelei na vgei arnitiko gia na mporesei na zisei ton erota tis me ton PapaK.
Eisigiseis gia to pos na teliosei to serial:
1) To conventional telos: O PapaK kai I Zoi den einai aderfia. Tin plektani estise I skrofa I mama tis Zois gia na apoktisei lefta. I Zoi lipate pou den tha exei aderfi, alla tha pantrefti ton PapaK kai tha apoktisei tin oikogenia pou panta ithele.
2) To unconventional telos: O papaK kai I zoi einai aderfia, alla den tous niazei. Tha zisoun krifa ton paranomo erota tous. O PapaK den mpori na kamei mora outos I allos ara den tha iparxi provlima me paidia apo aimomixies.
3) To complicated telos: I Zoi einai kori tou papa tou PapaK alla o PapaK den einai aderfos tis! Egine ena lathos stin genna kai ton antallaxan me ena allo moro. O allithinos aderfos tis Zois einai kapou ekei exo alla den einai o PapaK. Tha xekinizei ena anthropokinigito, tha anagkastei o PapaK na grapsei sequel tis seiras gia tou xronou.
4) To pio epithimito telos: Ta apotelesmata tou DNA test den einai safeis, giati ena apo ta buffers to DNA extraction kit tous itan ligmeno. Anagkastika prepi na feroun epistimones apo to exoteriko, sigkekrimena tin Ameriki, gia na epanalavoun to test. Epistratevete I pantaxou paron Xippasmeni os special guest, gia na kamei analyze ta samples.O PapaK gnorizei tin Xippasmeni kai tin erotevete, auti omos den ton thelei giati evale sto mati ton Niko Kouri o opios episis tin erotevete. O Nikos Kouris kai I Xippasmeni fevgoun aron aron gia Ameriki, opou elefthera mporoun na zisoun ton erota. I Xippasmeni kanei kariera stin epistimi, eno o Nikos Kouris kanei thravsi sto Hollywood. Ston elefthero tous xrono kanoun emfaniseis se kokkina xalia. A ne! to test DNA vgeni arnitiko. O PapaK kai I Zoi mporoun na zisoun eftixismeni.
Agapite Papakaliati, perimenoume me agonia to telos! An tixon epilexeis to 4o telos gia to scenario, tha eimai available meta tis 15 tou Mai gia ta girismata.
Apofasisa kai ego, os xenitemeni Kypriopoula pou nostalgei tin patrida tis, na pao na stirixo mia apo tis ellinikes simmetoxes sto Europaiko Festival Kinimatografou. Den einai kai kathimerina pou sou simvainei na deis tainia tis miteras patridas, stin mitriki sou glossa edo stin mauri xeniteia. Etsi kai ego pira tin KAS (Kolliti aderfi-sigkatikos) kai me megalo enthousiasmo, afou kopsame online ta polipothita eisitiria meres prin gia na min tin xanapathoume opos proxtes pou pigame na stirixoume tin mikri, pikri mas kypro kai mas vgike i tainia sold out. Eides souxe i mikri mas Kypros?!
Pairnoume trena, aeroplana kai vaporia (skouriasmena-I love Kalliris in the 80'-90's) kai katafthanoume liga lepta prin arxisi i tainia. Enthousiasmenes ego kai i KAS pou vrikame kales theseis, perimename pos kai pos na arxisei i tainia (diladi i KAS ton Xristo Louli kai ego ton Gianni Fert). Kapou edo na anafero oti pigame na doume to Sklavoi sta desma tous.
Kapou ekei, mpoukaroun kai katoi paidia, tis Ellados paidia, pou sklira polemane pano sta "vouna".
KAS: Toutous kofko tous gia kalamarades...
Ego: Nai, typical kalamarades!
3 grigoroi tropoi gia na xehorises ton typical kalamara (TK) sto cinema:
1. mpainei sto cinema kai ktipa to kinito me ringtone imno tou panathinaikou i tou olympiakou.
2. Apanta to tilefono kai mila kai ton akouei olo to cinema.
3. Sto tilefono sxoliazei me iperifaneia oti irte cinema kai en gemato Ellines.
3 eidi TK pou tha sinantiseis sto cinema:
1. O gois: ego eimai o arxigkomenos! Oles me pothoun an kai den to deixnoun gia na to paixoun tis diskoles. (koina xaraktiristika- tzellomeno malli, rouxa taxa trendy, tha sxoliasei dinata oles tis erotikes skines).
2. O koultouriaris: Typos sinithos pou fenete variestimenos - me kouvalisen sto cinema, ego protimo na eimai spiti na diavazo kati analafro, p.x. ta apanta tou Kountera. (koina xaraktiristika-frizarismeno, makri sgouro, xantho malli, rouxa casual, taxa aperipoiita alla markes, tha kanei pos gela me tous sxoliasmous tou goi).
3. O kallitexnis: Pisteuei pos pige sto cinema na ipostirixei sinadelfous kallitexnes, (Vlepe Fertis & Loulis). (koina xaraktiristika-prosegmeni emfanisi, ifos kallitexniko/xilion kardinalion), tha sou anaferei me tin proti eukairia pou "emfanizete" autin tin epoxi, asxeto oti oute i mana tou den ton xerei.
Piso stin tainia loipon. Se 5 lepta emfanizete i Dimitra Matsouka.
Gois: ooooooooo!!!! ma paizei kai i Dimitra?!?!?
Kallitexnis: Poli kali ithopoios i Dimitra!
Koultiouriaris: I Dimitra poia einai vre paidia?
Gois: Ma den xereis tin Dimitroula tin Matsouka?
Ego na prospatho na do to ergo, i KAS na vgazei afrous apo ton thimo tis!
Oi sxoliasmoi apo tous TK na dinoun kai na pernoun. Tous sxoliasmous epakolouthoun dinata gelia apo tis TSEA (Typical Single-Ellino-Amerikanes) pou psaxnoun enan kalo Greek boy na plasaroun stin oikogeneia. I KAS na sigkoinite vlepontas ton Papaxroni na pethainei sto telos tis tainias, opos kai egine ligous mines meta stin pragmatikotita. Den lene oti "Life imitates art?
Kai ego anamesa se ola auta apla na prospatho na do tin tainia. Telika mipos imoun ego sklava sta desma tous?
